ବିଚିତ୍ର ସୃଷ୍ଟି

ସ୍ୱାର୍ଥ ସରିଗଲେ କିଏ ଯେ କାହାର 

ସମୟ ବଖାଣି ନିଏ

ବିଶ୍ୱାସ ଭିତରେ ଜହର କଣିକା

ମନକୁ ମାରିଣ ଦିଏ ।

ପ୍ରୟାସ କରିଲେ ଦୁନିଆ ଭିତରେ

ସବୁକିଛି କିଣି ହୁଏ 

ପ୍ରକୃତ ସମ୍ପର୍କ ବାଟବଣା ଆଜି

ଆତ୍ମୀୟତା ହାରି ଯାଏ ।

ପଥର ଦେହରେ ଭାବନା ପ୍ରଲେପ

ଅଳପ ଦିନ ହିଁ ରୁହେ

ଅହଙ୍କାରୀ ଆଗେ ଅଭିମାନ ଭାଷା

ତୁଚ୍ଛ ପରି ମନେ ହୁଏ ।

ଆପଣାର ଭାବି ଅଭିମାନ କଲେ

ଅଭିଶାପ ମାନେ ଯିଏ

ପ୍ରୀତି ଅଭିଳାଷା ତା'ପାଇଁ ଯେ ନିଶା

ବିଚିତ୍ର ସୃଷ୍ଟି ଯେ ସିଏ ।।