ହୃଦୟର ନୀଳ ତୃଷ୍ଣା

ଶୀତର ସମୟ ଏବେ ଥରଥର ଶୁଭେ କଣ୍ଠ

ଢଳି ଗଡି ଯାଇପାରେ ଜୀବନ ବୟସ ,

ଧୋବ ଫରଫର ହୋଇ ପାଚି ପାରେ ମୁଣ୍ଡ କେଶ

ଦେଇ ପତ୍ରଝଡା ଅବା ରହିପାରେ ଲେଶ ।

କେଶାଗ୍ରକୁ ମୃତ୍ଯୁ ଆସି ଛୁଇଁପାରେ କେବେହେଲେ

ଭୁଲି କେବେ ହୁଏ ନାହିଁ ତୁମକୁ ଅବଶ୍ଯ ,

ବଦଳୁ ସମୟ କିବା ଜୀବନର ଆୟୂକାଳ 

ହୃଦୟକୁ ହୁଏ ନାହିଁ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯର ସ୍ପର୍ଶ ।

ଜଣାଅଛି ଶୀତରାଣୀ ଆସିବ ନିଶ୍ଚିତ ତୁମେ

ସ୍ମିତହାସ୍ଯେ ଫୁଟାଇବ ସୁମନ ଗୋଲାପ ,

ଅନୁକ୍ଷଣେ ଖୁସିମନେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ଯର ସୁଧା ପାନେ

ନୀଳ ତୃଷ୍ଣା ତୃପ୍ତି ଲଭୁ ହୃଦୟ ମଧୁପ ।