ଶୀତରାଣୀ କହେ ମୃଦୁବାଣୀ

ଘୂରୁଅଛି ଅହରହ କାଳଚକ୍ର 

   ଅଟଇ ପରିବର୍ତ୍ତନ ବିଧିର ବିଧାନ 

ହେ ମଣିଷ କର ନାହିଁ ହସ୍ତକ୍ଷେପ

   ହୋଇବ ନିଶ୍ଚୟ ଘୋର ଅନିଷ୍ଟ କାରଣ ।

ସୀମିତ ମଣିଷ ଶକ୍ତି ଭାବନାହିଁ

   ଆପଣାକୁ କେବେହେଲେ ସ୍ବୟଂ ସର୍ବେଶ୍ଵର 

ଅହଂକାର ଅନଳରେ ପୃଥିବୀର

   ସବୁଜିମା ହେବ ଖିନ୍ନ ଧ୍ବଂସ ଛାରଖାର ।

ଲାଲ ପେଣ୍ଡୁ ପରି ସୂର୍ଯ୍ଯ ବୁଲୁଛନ୍ତି

   ଚଉପାଶ ନିତି ଆମ ଉଦୟରୁ ଅସ୍ତ

ଆସୁଛନ୍ତି ଏକ ପରେ ଅନ୍ଯ ଋତୁ

    ଧରଣୀକୁ ଧରାଧରି ହୋଇ ତାଙ୍କ ହସ୍ତ ।

ହୋଇପାରେ ଭାବକଳ୍ପ ଆମ ଭ୍ରମ

    ରଖିବା ଉଚିତ ମନେ ଉଦ୍ଦେଶ୍ଯ ମହତ

ପରିଣାମଦର୍ଶୀ ହୋଇ ସୁକର୍ତ୍ତବ୍ଯ 

   ମଣିଷ ମାତ୍ରେ ହିଁ ସର୍ବେ କରିବା ଉଚିତ ।

ଉପୁଯାଇ କେଣ୍ଡା କେଣ୍ଡା ସୁନାଶସ୍ଯ 

   ହସି ହସି ଶୀତରାଣୀ କହେ ମୃଦୁ ବାଣୀ

ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟାକର ପ୍ରିୟଜନେ

    ସମୟ ପ୍ରକୃତି ଭୂମି ଅଟେ ଚିରନ୍ତନୀ ।