ସାଥୀ ତୁମେ

ସାଥୀ ତୁମେ ମୋର ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର 

ପ୍ରିୟତମା ପ୍ରାଣପ୍ରିୟା

ଭାବିବନି କେବେ ଭିନ୍ନ ପରସ୍ପର

ଆମ୍ଭେ ଦୁହେଁ କାୟାଛାୟା ।

ଆସୁ ଦୁଃଖକଷ୍ଟ ଯେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

ପଡିବାନି ଭାଙ୍ଗି ନଇଁ

ବାହିନେବା ଡଙ୍ଗା ଏ ଭବ ସାଗରେ

ହାତକୁ ହାତ ମିଳାଇ ।

ଚାଲିବା ଏକତ୍ର ହାତଧରି ଆମ୍ଭେ

ହୋଇ ଏକମନ ପ୍ରାଣ 

ରଖିବା ସାଇତି ସ୍ମୃତି ପ୍ରତିଛବି

ଜୀବନ ମଧୁର ସ୍ବପ୍ନ ।

ହେବି ମୁଁ ସ୍ପନ୍ଦନ ହୃଦୟେ ତୁମର

ଝରିଯିବି ଲୁହ ହୋଇ 

ଆସେ ଯଦି ମୃତ୍ଯୁ ଦେଉଛି ବଚନ

ପାତିଦେବି ଛାତି ମୁହିଁ ।

ହୃଦର ସ୍ପନ୍ଦନ ନିଃଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ବାସ 

ତୁମର ଗଲେ ଅଟକି

ପୂର୍ବରୁ ନିଶ୍ଚୟ ପ୍ରାଣବାୟୁ ମୋର

ପିଣ୍ଡରୁ ଯିବ ଛାଡିକି ।