ସଂସ୍କାର ଚିହ୍ନାଏ କେମିତି କିଏ

କଣ୍ଠକୁ ଫଟାଇ ବଖାଣିଲେ ଯେତେ ଆପଣା ଗରିମା

ସତ୍ଯ ତ୍ଯାଗ ନିଷ୍ଠା ଜୀବନ ଆଦର୍ଶ କର୍ମ ସୂଚାଏ

ଫୁଟି ବାହାରନ୍ତି କୋଟିକ ଭିତରେ ଗୋପବନ୍ଧୁ ମଧୁ

ବଡ ନିଜ ସ୍ବାର୍ଥ ଦେଶଜାତି କଥା ଭାବୁଛି କିଏ ।

ଇଚ୍ଛାସବୁ ଯେବେ ହେବେ ପକ୍ଷୀରାଜ ବେଗବାନ ଅଶ୍ବ

ଦାଣ୍ଡର ଭୀକାରୀ ଜିଣିବାରେ ଗଡ ବାଧା କେଉଁଠି

ରାମ ପରି ରାଜା ହେଲେ ସତ୍ଯନିଷ୍ଠ ହୁଏ ଚରିତାର୍ଥ 

ସ୍ବପ୍ନ ରାମରାଜ୍ଯ ସୁଶାସନେ ପ୍ରଜା ହୁଅନ୍ତି ଖୁସି ।

ତେଜ ଶରଶଯ୍ଯା ବୀର ଧନୁର୍ଦ୍ଧର ଆହ୍ବାନେ କର୍ତ୍ତବ୍ଯ 

ପାଳ କ୍ଷାତ୍ର ଧର୍ମ ପିତାମହ ଭୀଷ୍ମ ଉତ୍ତୋଳ ଖଡ୍ଗ 

ଦେଖି ଶିଖଣ୍ଡୀକୁ ଅର୍ଜୁନ ରଥରେ ତ୍ଯାଗକଲେ ଅସ୍ତ୍ର 

ବଢିବ ଅନ୍ଯାୟ ପାପ ବ୍ଯଭୀଚାର ମାତିବେ ଖଣ୍ଟ ।

ଖାଇଯିବେ ଲୁଟି ଦୁଷ୍ଟ ଦୁରାଚାରୀ ମଧୁର ବଚନେ

ଚିହ୍ନ ଭଲକରି ଭ୍ରାତାଙ୍କ ବଦନ ବିଷକୁମ୍ଭ ପୟମୁଖ ପରାଏ

ଶାଣିତ ସୁତୀକ୍ଷ୍ଣ ତରବାରୀ ଧାରେ ନିଗାଡ ଶୋଣିତ

ପାତ ଦକ୍ଷ ବକ୍ଷ ଚିହ୍ନାଉ ସଂସ୍କାର କେମିତି କିଏ ।