ଜୀବନ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ବୁଝି କେ ପାରିବ ଅମୃତ ମହିମା

ମମତା ଅମୂଲ ମୂଲ

ମାଆର ପଣତ ଛାୟା ସୁଶୀତଳ

ସୁଖ ନାହିଁ ତାର ତୁଲ ।

ଝଲସେ ଜୀବନ ସୁଖ ଚାରିଧାମ

ମା କୋଳେ ଭରସା ମିଳେ

ମାଆ ପାଦଧୂଳି ମୁଣ୍ଡରେ ବୋଳିଲେ

ଖଣ୍ଡଇ ଦୂରିତ ହେଳେ

ଡାକିଦେଲେ ତୁଣ୍ଡେ ମାଆ ମାଆ ବୋଲି

ଖୋଲେ ବନ୍ଦ ଭାଗ୍ଯ ଦ୍ବାର ।

ଶକ୍ତି ସ୍ବରୂପିଣୀ ଜନନୀ ଭଗିନୀ

ନିର୍ଝର ଅମୃତମୟ

ପ୍ରବହନ୍ତି ସ୍ବଚ୍ଛ ସଲୀଳ ଅକାଳେ

ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଜୀବନ୍ମୟ

ରୂପ ରସ ଗନ୍ଧ ବିବିଧ ବର୍ଣ୍ଣରେ

ହସି ଉଠେ ଦୁଇ କୂଳ ।

ମିଳଇ ଆନନ୍ଦ ସେନେହ ସୋହାଗ

ଭଉଣୀ ରାକ୍ଷୀ ବାନ୍ଧିଲେ

ଚହଟେ ସୁବାସ କନ୍ଯା ଅଲିଅଳୀ

ମୁହଁରେ ହସ ଫୁଟିଲେ

ମର୍ଯ୍ଯାଦା ସମ୍ପନ୍ନା ନାରୀ ନାରାୟଣୀ

ଜୀବନର ମୂଳାଧାର ।

ବିତରଇ ସ୍ନେହ ମମତା ସୋହାଗ 

ଅନୁରାଗ ପ୍ରେମପ୍ରୀତି

ଉନ୍ମେଷେ ଅଙ୍କୁର ଆତ୍ମାର ସ୍ବାକ୍ଷର

ଜାୟା ରୂପେ ପତ୍ନୀ ସାଥୀ

ତୋଳେ ମଧୁମୟ ଜୀବନ ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ସଙ୍ଗୀତର ସାତ ସ୍ବର ।