କାହାରିକୁ କ୍ଳେଶ ନଦିଅ କେବେ

ବୈଶାଖରୁ ଝାଞ୍ଜି ବରଷଇ ନିଆଁ

ଉତ୍କଟ ହୁଅଇ ଜଳର କଷ୍ଟ 

ଜଳଟୋପେ ଲାଗି ତୃଷାତୁର ଜୀବ

ବିକଳେ ହୁଅନ୍ତି ଛଟରପଟ ।

ଟାଉଁ ଟାଉଁ ହୁଏ ମୁଣ୍ଡଫଟା ଖରା

ଗମ ଗମ ବହେ ଦେହରୁ ଝାଳ

ବାଟୋଇ ବିଚରା ଖୋଜେ ଗଛ ଛାଇ 

କୂପ ସୁଗଭୀର ଶୀତଳ ଜଳ ।

ଗମନାଗମନ ରାସ୍ତାର କଡରେ

ଖୋଲି ଜଳଛତ୍ର ବଦାନ୍ଯ ଲୋକେ

ନିବାରନ୍ତି ତୃଷା ଗ୍ରୀଷମ ଦିନରେ

ପଥିକଙ୍କ ଶାନ୍ତି ସନ୍ତୋଷ ଅର୍ଥେ ।

ଆମ ସଂସ୍କୃତିରେ ମହାବିଷୁବରେ

ବସେ ଜଳଘଟ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ଠେକି

ଢାଳି ଜଳ ପଣା ଅରଜନ୍ତି ପୁଣ୍ଯ 

ମେଣ୍ଟାନ୍ତି ଶୋଷକୁ ପଶୁ ଓ ପକ୍ଷୀ ।

ଆତ୍ମା ସ୍ବରୂପରେ ଅଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର 

ସର୍ବ ବିଦ୍ଯମାନ ସଭିଙ୍କ ଦେହେ

ଆପଣାର ପର ନଭାବି କାହାକୁ

କାହାରିକୁ କ୍ଳେଶ ନଦିଅ କେବେ ।