ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ

ଆସ ଋତୁରାଜ ସିଂହାସନ ସଜ

ପ୍ରେମ ପ୍ରିତୀର ପୁଷ୍ପକ । 

ତୁମ ଆଗମନେ ମଳୟ ପବନେ

ବିରହିଣୀ ସାଜେ ପିକ । 

   ବୃକ୍ଷଧରି ପୁଷ୍ପଧନୁ  

ପ୍ରେମର ପିୟୁଷ ଆମ୍ରବୃକ୍ଷ ରସ

   ମଧୁମକ୍ଷି ଭରେ ତନୁ । ୧

ବକୁଳ ବନାନୀ କୁହୁକୁହୁ ଧ୍ବନି

ଉଲ୍ଲସିତ ହୁଏ ଧରା।

ନବୀନ ପଲ୍ଲବେ ବୃକ୍ଷ ରାଜି ସର୍ବେ

ସୁସଜ୍ଜିତ ଆତ୍ମହରା । 

    ପ୍ରସ୍ପୁଟିତ ପୁଷ୍ପମାନ । 

କି,ସୁନ୍ଦର ବାସ ଆତ୍ମା ହୁଏ ତୋଷ

    ଧିର ମଳୟ ପବନ ।୨

ଅଶୋକ,ବକୁଳ  ଚମ୍ପକ,କାଞ୍ଚନ

ସୁରଭି ବାସ ଫଗୁଣ। 

ଭ୍ରମର ଗୁଞ୍ଜନ ମଧୁପ ଚୁମ୍ବନ

ହରିନିଏ ତନୁ ମନ । 

    ଛାଡି ଯାଇଅଛି ଶୀତ

ଫଗୁଣ,ଚୈତ୍ର  ଦେହଉଲ୍ଲସିତ

   ଛାତି ହର୍ଷବିମର୍ଷିତ। ୩

ପଳାସ ସଜ୍ଜାଏ ପ୍ରିତୀ ରେ ମଜ୍ଜାଏ

ଧରଣୀ ରଙ୍ଗ ଶୋଭିତ। 

ଫେରିଗଲା ଶୀତ ବିରାଜ ବସନ୍ତ

ବହେ ଦକ୍ଷିଣା ମରୁତ। 

   ସଜ୍ଜିତ ଉପଢୌକନ। 

ପଡି ନାଲି ବସ୍ତ୍ର  ଗାଲିଚା ସଜ୍ଜିତ

   ବସନ୍ତ ସିଂହାସନ । ୪

ନାନାଜାତିଫୁଲ ଫୁଟି ଉପବନ

ସତେ ନବବଧୁ ବେଶ। 

ମଥାରେ ତାହାର ସବୁଜ ପତର

କିରୀଟି ପରି ସଦସ୍ଯ। 

  ଫଗୁଣ ରଙ୍ଗ ଅବିର

ଦଖିଣା ପବନ ବହେ ଘନ ଘନ

  ଜାଗରର ଉଜାଗର । ୫

ବସନ୍ତ ପଞ୍ଚମୀ ଅଗିରା ପୁର୍ଣ୍ଣମୀ

ଦୋଳରେ ଦୋଳଗୋବିନ୍ଦ। 

ଶ୍ରୀ ରାମନବମୀ ଅଶୋକା ଅଷ୍ଟମୀ

ହୋଲିର ରଙ୍ଗ ଆନନ୍ଦ । 

   ମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ। 

ହୁଏ କେତେ ଯାତ ମନ ଆନନ୍ଦିତ

   ଦୋଳ ବିମାନ ଶୋଭିତ । ୬

ସବୁ ଋତୁମଧ୍ଯେ ଶ୍ରେଷ୍ଠତ୍ବ ପାଇଛି

ଋତୁର ରାଜା ବସନ୍ତ। 

ଶୋଭାର ସାୟରି ଫଗୁର କଲ୍ଲରି

ତନୁ ମନ ଉଦ୍ ଭାଷିତ । 

   ଏହା ଋତୁଚକ୍ର ଖେଳ

ରାଧା,କୃଷ୍ଣଙ୍କର. ଯୁଗଳମୂରତୀ

   ସୁଶୋଭିତ ଦିଶେ ଦୋଳ ।