ରାତି ପାହିବାର ସଙ୍କେତ ଆସେ

ହେ ଶୋଷକ, ଭାବିଛ କି ତୁମେ ଆମରି 

ଆୟୁଷ ତୁମ ହାତରେ ବନ୍ଦୀ,

ଜଳିବାର ମୋହ, ନିତି ଅହରହ ଲିଭିବନି 

ଆମ ଜୀବନ ସଳିତା ବତୀ ।

ମଣିଷର ଭୋକ, ମଣିଷର ଶୋଷ, ଦିହୁଡି 

ସଦୃଶ ଶୋଷଣେ ଜଳାଇଲେ,

ପ୍ରତିବାଦ ହୋଇବ, ସଜା ଦେବାକୁ ଗଣ-

ବିକ୍ଷୋଭ ଦିଗୁଣ ବେଗେ ଜଳେ ।

ଚାଲୁଅଛ ଧନ, କ୍ଷମତାଲାଭ ଲୋଭରେ, 

ଠକି ଚାଲିଛ ଅବିବେକୀତାରେ, 

ଏହି ଅତ୍ୟାଚାରର ଔରସୁ ଦିନେ ଜାତ 

ହେବ ବିପ୍ଳବ, ଧରଣୀ ମାଟିରେ ।

ସବୁ ଅବିବେକୀ, ପଚାର ତ ବିବେକକୁ 

ଥରେ, ମଣିଷ ଅବସ୍ଥା ଦେଖିରେ, 

ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଖୋଜୁଛ ପାଇବ କି, ମଣିଷକୁ 

ଛାଡି ଆଶାର ମରୁ ପଥରେ ।

ତୁମ ସୃଷ୍ଟ ଅନ୍ଧକାର ଗର୍ଭୁ ଦିନେ ନା ଦିନେ 

ଜନମିବ ନିର୍ଭୀକ ଅଭିଳାଷ

ନୂହେଁ ମୋ ଦେଶ ମୁରୁଖର ଦେଶ, ଡାକି ତ 

ଆଣିବ ମୁକ୍ତିର ଅଧିବାସ ।

ଭୋଟ ପାଇଁ ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ଭେଦଭାବର ଯୋଗାଇଲ ଇନ୍ଧନ, ଏବେ ଜଣା ପଡେ,

କଲ ହେୟଜ୍ଞାନ, ଅବହେଳା ମାନ,

ବିଦାୟ ବେଳାରେ ଅନୁତାପେ କିଏ ସଢ଼େ ।

ଭାଜିଯିବ ଦିନେ ତୁମ ସୃଷ୍ଟ ଭେଦଭାବର ପ୍ରାଚୀର, 

ଲୁହାର ଦରଜା ତାର

ସେ ଦିନ ଦେଖିବୁଁ ଦୁନିଆରେ ନାହିଁ ପୁଂଜିପତିର 

ଶୋଷଣର ଶବାଧାର ।

        

ଦେଖ ଦେଖ ପାହାନ୍ତି କୁକୁଡ଼ା, ଦେଉଛି ରଡି 

ରାତି ପାହିବାର ସଙ୍କେତରେ 

ପାହିଲେ ରାତି, ତୁମ ପୁଂଜି ପ୍ରତି ଲୋଭ ସବୁ

ଅଲୋଡ଼ା ଅଖୋଜା ରହିବରେ।