ପଠାଣି ସାମନ୍ତ

ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର,ଗ୍ରହ,ରାଶି,ନକ୍ଷତ୍ରକୁ

ନିର୍ଭୁଲ ଗଣନା କରି,

ଡାକୁଥିଲେ ଆସ ପରକ୍ଷିବ କିଏ 

ବାଉଁଶ ନଳୀକୁ ଧରି ।

କେତେ କେତେ ବଡ଼ ବିଦ୍ୱାନ ଜ୍ୟୋତିଷ

ତାଙ୍କ ଗଣନାକୁ ପଢି,

ହିସାବ ତାଙ୍କର ଖୋଜି ପାଇବାକୁ

ଘୋରୁଥିଲେ ବସି ଖଡ଼ି ।

ପିଲାଦିନେ ଯେବେ ଧୂଳି ଖେଳୁଥିଲେ

ସାଥି ପିଲାଙ୍କର ସହ,

ଗଛର ଛାଇକୁ ମାପୁଥିଲେ ସିଏ

ଛାଡିଦେଇ ଖେଳ ମୋହ ।

ଆକାଶକୁ ଚାହିଁ ଦେଖୁଥିଲେ କେତେ

ଉଡି ଯାଉଛନ୍ତ ପକ୍ଷୀ,

ନିମିଷକେ ସବୁ ଗଣି ଦେଉଥିଲେ

ଥରିଏ ପକାଇ ଆଖି ।

ସବୁବେଳେ ଖାଲି ଆକାଶରେ ଆଖି

ଭୁଇଁରେ ନଥିଲା ମନ,

କେତେବେଳେ ତାରା ଉଇଁବେ ଗଗନେ

ଆସିବ ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନ ।

ଏମିତି ଅନେକ କଥା ଭାବି ଭାବି

ବଡ ହେଲେ ଯେଉଁଦିନ,

ଲେଖିଲେ ସଂସ୍କୃତ,ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଦର୍ପଣ,

ପୁରାଣ,ଦର୍ଶନ ମାନ।

ନୟାଗଡ଼ ଜିଲ୍ଲା ଖଣ୍ଡପଡା ଠାରେ

ଜନ୍ମି ଥିଲେ ବୋଲି ସିଏ,

ଦେଶ ବିଦେଶରେ ଏମିତି ମଣିଷ

ଜାଣିନାହିଁ ତାଙ୍କୁ କିଏ ?

ସିଏ ଥିଲେ ଆମ ପଠାଣି ସାମନ୍ତ

ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଗଉରବ,

ଗାଉ ଅଛି ଆଜି ଏମାଟି, ପବନ

ପାଇ ତାଙ୍କ ସଉରଭ ।