ବାପୁଙ୍କ ଚଷମା

  -

କୋଉଠି ଥିଲା ଏତେ ଶକତି

ମନରେ ପୁଣି ଏତେ ଭକତି

ମାଆ ମାଟିର ମମତା ଲାଗି

ଛାଡ଼ି ଆପଣା ସୁଖ,

ଦେଶ ଦୁନିଆ ଆପଣା କରି

ସଭିଙ୍କୁ ଡାକି ଏକାଠି ଧରି

ବିତେଇ ଦେଲ ସାରା ଜୀବନ

ଆବୋରି ନେଇ ଦୁଃଖ ।

ଜଣା ପଡେନା ଦେଖିଲେ କିଛି

ଦୁରୁବଳିଆ ଦେହରେ ଅଛି

ଗୋରା ମାନଙ୍କୁ ତଡ଼ିବା ପାଇଁ 

ଏତେ ସାହାସ ଦମ୍ଭ,

ଅଟଳ ତୁମ ମନର କଥା 

କିଏ ବୁଝିବ ତାହାର ବ୍ୟଥା

ତୁମେ ତ ଥିଲ ଅହିଂସା ପଥେ

ଦୟା ଧରମ ଖମ୍ବ ।

କିଏସେ ଜାଣେ ଚଷମା ତଳେ

ଆଖି ଦୁଇଟି ଭାସୁଛି ଜଳେ

ନିରୀହ ଦୁଃଖୀ ମଣିଷ ଲାଗି

ହୃଦୟେ ଭରି ଶୋକ,

ଗାଆଁ,ସହର,ରାଇଜ,ଦେଶ

ଧୋତି, ଚାଦର ଗୋଟିଏ ବେଶ

ସଭିଙ୍କୁ ଡାକି କରିଲ ଏକ

ଭୁଲି ପେଟର ଭୋକ ।

ଡରି ନଯାଇ ବନ୍ଧୁକ ଗୁଳି

ତୋପ କମାଣ ଖଡଗେ ଟଳି

ହାତରେ ଧରି ଗୋଟିଏ ଲାଠି

ଡାକରା ତୁମ ଥିଲା,

ଆସରେ ସବୁ ଭଉଣୀ ଭାଇ

ହାତ ହତିଆର ଧରିବା ନାହିଁ

ଅହିଂସା ଆମ ଧରମ ପଥ

ଯୁବା ହେଉବା ପିଲା ।

ଗଲାଣି ଦିନ ବରଷ ମାସ

ସବୁରି ଓଠେ ଫୁଟିଛି ହସ

ବାପୁହେ ତୁମ ଚଷମା କଥା 

ବୁଝି ପାରୁନୁ ଆମେ,

କେମିତି ସେହି ଚଷମା ତଳେ

ସ୍ୱାଧୀନତାକୁ ଦେଖିଲ କୁହ

ଏତେ ଆଗରୁ ତୁମେ ।