ପ୍ରକୃତିଦତ୍ତ ଭାବନା ଶାନ୍ତି ଦିଏ

ଏଇ ଧରାରେ ବଣ, ପାହାଡ, ଜଳ ଓ 

ସ୍ଥଳ ରହିଅଛି

ପବନ, ବସୁଧା, ଓ ନୀଳ ଆକାଶକୁ

ଦେଖ ରହିଛି ।

ଦେଖ ଆକାଶରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର ଓ ତାରା 

ସମୁହ ରହିଛନ୍ତି

ସୂର୍ଯ୍ୟ ସକାଳୁ ଉଦୟ, ଦିନ ଶେଷରେ ମଧ୍ୟ

ଅସ୍ତ ହୁଅନ୍ତି ।

ପାତର ଅନ୍ତର, ସେମାନଙ୍କର, କିଛି ତ 

ନ ଥାଏ

କର୍ମ ଅନୁସାରେ ଫଳ, ସରବ ପ୍ରାଣୀ 

ଭୋଗୁ ଥାଏ ।

ଦେଖୁଛ କି କେବେ ସେମାନଙ୍କର ଭିନ୍ନ

ଭିନ୍ନ ରୂପ 

ସମାନେ ମଣିଷ ସବୁ ଜୀବ ପରି ଅନ୍ୟ 

ଏକ ସ୍ୱରୂପ ।

କେଉଁ ଅପରାଧେ, କିଛି ଲୋକ ଦାନା 

ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ

କିଆଁ କୁହ କିଏ ଏଠି ଖାଇଲେ ବି ଖାଦ୍ୟ 

ସରେ ନାହିଁ ।

ପ୍ରକୃତିରେ ସୃଷ୍ଟି ଯେତେ, ସମସ୍ତ ଜୀବ 

ନିର୍ଜୀବ ଜଗତର

ମାଧବ ହିଁ ବୀଜ ତତ୍ତ୍ୱ, ଉତ୍ପତ୍ତି ହୁଏ,

ଏକରୁ ଅନେକର ।

କଅଣ ପାଇଁ ଅଧିକାର ନାମେ ଚାଲେ 

ସ୍ୱେଚ୍ଛାଚାର 

ସମସ୍ତଙ୍କର ଉତ୍ପାଦନର ସାମଗ୍ରୀରେ 

ନାହିଁ ଅଧିକାର ।

ସାମନ୍ତବାଦ, ଜମିଦାରୀ, ଓ ପୁଂଜିବାଦୀ 

ସଭ୍ୟତାରେ 

ପ୍ରକୃତିଗତ ପରିବେଶ ଓ ଚଳଣି, ମଣିଷ 

ଭୁଲିଲାରେ ।

ଆସିଲା ସେଥିରୁ ପର ଆପଣା, ଏହି 

ଛୋଟ ବିଚାର 

ଜାତି, ଧରମ, ଛୋଟ, ବଡ, ଘୃଣା ର 

ଅସଞ୍ଜତ ବିକାର ।

ବିଷାକ୍ତ କର୍ମ, ବଚନ ଆସକ୍ତିରେ, ଫଳ 

ତ ବିଷମୟ

ଏହି ଭବେ, ସମ୍ପତି ଲୋଭ ଓ ଅଧିକାର 

ହେଲା ଉଦୟ ।

ମଣିଷ ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରନ୍ତି ପର, ନିଜ 

ସ୍ବାର୍ଥ ଓ ସମ୍ପତି ପାଇଁ      

କିନ୍ତୁ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି ଦତ୍ତ ଭାବନା ମନ

ରେ ତ ଶାନ୍ତି ଭରଇ ।

ଦୁଷ୍ଟ ଯିଏ ବୁଝେ ନାହିଁ କେବେ ଅନ୍ୟ 

ମନ ତଳର କୋହ

କେତେ ଭଲପାଏ କାଆଗେ କହିବି 

ବୁହାଇଛି କେତେ ଲୁହ ।

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ପଥେ ସଂସାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବେ 

ରହି ମଣିଷଙ୍କୁ ଭଲପାଏ

ପାତର ଅନ୍ତର ସେମାନଙ୍କ କିଛି ନଥାଏ 

ସଭିଙ୍କ ଆଖିରେ ସିଏ ।