ଫିକା ଫଗୁଣ

ଗଲା ଫଗୁଣରେ ସ୍ମୃତି ରଖିଗଲ

ପ୍ରେମର ଅବିର ଆଣି

ଭାରି ଇଛା ଥିଲା ପହିଲି ପରସ

ତୁମ ହାତୁ ନେବି ଟାଣି ।

ମୁହଁ ଅନ୍ଧକାରେ ଆସିଥିଲ ତୁମେ

ଜଗିଥିଲ ମୋର ପଥ

ଏକୁଟିଆ ଦେଖି ଅବିର ଢାଳିଲ

ରଙ୍ଗିନି ହୋଇଲା ପଥ ।

ଅବିର ବାହାନେ ଦେହକୁ ଛୁଇଁଲ

ତନୁ ମନକୁ ଛୁଇଁଲ

ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ପ୍ରିୟ ସାରା ଶରୀର ରେ

ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ଢାଳି ଦେଲ ।

ପ୍ରଥମ ପୁଲକ ତୁମ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ

ଶୀତେଇ ଉଠିଲା ଦେହ

ଫଗୁ ରଙ୍ଗ ମାଖି ଲୋଟି ଗଲ ହୃଦେ

ଭିଜିଲା ମନର ମୋହ ।

ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ବାସେ ମୋ କ୍ଷିପ୍ରତା ବଢଇ

କଲା ତୁମ ଚିତ୍ତ ଉଷ୍ଣ

ସ୍ପନ୍ଦନ ସ୍ପର୍ଶ ରେ ଥରୁଥିଲା ଛାତି

ଥାପିଦେଲ ଗଣ୍ଡେ ଓଷ୍ଣ ।

ଲଜ୍ଜାରେ ଢଳିଲା ତନ ,ମନ,ପ୍ରାଣ

ସରମରେ ଗଲି ମରି

ସମର୍ପି ତୁମକୁ କୁମାରୀତ୍ବ ମୋର

ତୁମ ମନ ଦେଲି ଭରୀ ।

ଲୁଚି ଛପି ପ୍ରେମ ଭାରି ମଧୁର ହେ

ମାନେ ନାହିଁ ବାଡ୍ ବତା

ଆଖି ଖୋଜେ ଖାଲି ତୁମ ପ୍ରତି ଛବି

ଆଉ ଲାଗେ ସବୁ ପିତା ।

ଜବାବ ପରସି ଚାଲି ଗଲ ପ୍ରିୟ

ଆଉତ ଫେରିଲ ନାହିଁ

କିପରି କୁହୁଡି ପହଁରୁଚି ମୁହିଁ

ଶୂନ୍ୟତା ଭରିଲା କାହିଁ ।

ତୁମ ପଥ ଚାହିଁ ବର୍ଷେ ପୁରିଗଲା

ଦୂର ବାର୍ତ୍ତା ଦେଲ ନାହିଁ

ପେଟର ଛୁଆକୁ ବାନ୍ଧବୀ କୁ ଦେଇ

ପ୍ରମାଣ ରଖିଲି ନାହିଁ ।

ଚାତକ ପରି ମୁଁ ଚାହିଁ ଛି ତୁମକୁ

ଝୁରେ ଫିକା ଫଗୁଣରେ

ସତେ ଏ ଜୀବନେ ତୁମକୁ ଭେଟିବି

ଆଶା ଛାଡି ମନ ମରେ ।