ହୃଦୟ ନିଜର ପିରତୀ ଅନ୍ୟ ର

ରଙ୍ଗିନି ଫଗୁଣ ଚୁପିଚୁପି ଆସି

        ଦେହେ ବୋଳି ଦେଲା ରଙ୍ଗ ।

ଚୋରା ବସନ୍ତର ଅମାନିଆ ବାଆ

          ପଲ୍ଲବିତ କଲା ଅଂଗ ।।୧

ମୃଦୁ ମୃଦୁ ବହେ ବସନ୍ତ ମଳୟ

       ତନୁ, ମନ ଯାଏ ଛୁଇଁ ।

ଦିବ୍ୟ ଅନୁଭବ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଏ ସେ

          ପ୍ରିୟ ହେ ତୁମରି ପାଇଁ ।।୨

ଫୁଲେଇ ନଈ ର ଉଛୁଳା ତରଙ୍ଗ

        ଶରୀର ଭିଜେଇ ଥାଏ ।

ପହିଲି ଫଗୁଣ ସୁମଧୁର ସ୍ପର୍ଶ

          ତୁମ ପ୍ରେମ ଢାଳି ଦିଏ ।।୩

ହୃଦୟରୁ ଝରେ ପ୍ରୀତି ଝରଝର

        ଯେହ୍ନେ ପ୍ରୀତି ଝରା ନଈ ।

ନିଆରା ତୁମର ପ୍ରେମ ନିବେଦନ

          ପ୍ରିୟ ହେ ମୋରି ପାଇଁ ।।୪

ଆମ୍ବ ବଉଳର ମହମହ ବାସ୍ନା

        ସଞ୍ଜୁଆ ସନ୍ଧ୍ୟା ରେ ବାସେ।

ମଧୁ ମଳୟରେ ବୁଡି ଥିଲେ ଦୁହେଁ

         ଚାନ୍ଦିନି ରାତି ର ଶେଷେ।।୫

ତୁମ ପ୍ରେମେ ଭିଜି ଲାଜରେ ସଢିଲି

        ସରମରେ ଗଲି ମରି ।

କିପରି ବିଧାତା ରଚିଲା ଏ ପ୍ରୀତି

          ଅନ୍ୟ କୁ ନିଜର କରି ।।୬

ହୃଦୟ ନିଜର ପିରତୀ ଅନ୍ୟ ର

        ଏ କି ବିଡମ୍ବନା ସୃଷ୍ଟି ।

ନିଜ ମନୋ ଭାବ ଅନ୍ୟ କୁ ସମର୍ପି

          ପିରତୀର କରେ ବୃଷ୍ଟି ।।୭

କୁହେ ନାହିଁ ନାରୀ ମନ ତଳ କଥା

        ପର ପାଖେ ହୁଏ ଶେଷ ।

ଅନ୍ୟ ର ଖୁସିରେ ନିଜକୁ ସାଉଁଟି

         ସୃଷ୍ଟି କରେ ନୂଆ ବଂଶ ।।୮