ପବିତ୍ର ଜନ୍ମାଅଷ୍ଟମୀ

ଭୂଇଁଠୁ ଆକାଶ ଆଲୋକର ହସ

ଅପ୍ରମିତ ପ୍ରୀତି ଧାରା

ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ପ୍ଳାବିତ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଅବାରିତ

ବିକଶିତ ହୁଏ ଧରା ।

ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ପ୍ରାଣେ ଖୁବ୍ ସନ୍ତର୍ପଣେ

ଚେତନାର ଜାଗରଣ

ମରୁ କ୍ଷତ ଭୁଲି ଉଲ୍ଲସିତ ବାଲି

ମହୋତ୍ସବର ପାଳନ ।

କାରାଗାର ତା'ର ହୁଏ ରୂପାନ୍ତର

ମହମହ ଫୁଲ ବାସ୍ନା

ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ଉଦ୍ୟାନେ ମନ ବୃନ୍ଦାବନେ

ଦିବ୍ୟ ବେଣୁ ସ୍ୱନ ତୃଷ୍ଣା ।

ସମ୍ମୋହିତ ତୀରେ ବାତ୍ସଲ୍ୟର ସୁରେ

ଲେଖେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ ସ୍ୱାକ୍ଷର

ଯମୁନାର ନୀରେ ପୁଣ୍ୟ ଅସ୍ତିତ୍ବରେ

ବାଳକୃଷ୍ଣ ଅଭିସାର ।

ସେ ବିଜୁଳି କନ୍ୟା ସତେ ଅବା ଧନ୍ୟା

ଯଶୋଦାଙ୍କ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସୂତା

ଦେବକୀଙ୍କ କୋଳେ ଉଜାଣି ଏ ବେଳେ

ଅନ୍ଧକାରେ ବିସର୍ଜିତା ।

ଦିଗ୍ ବଳୟ ପାରେ ସବୁ ଅତ୍ୟାଚାରେ

ପରିଚୟ ଯେଵେ ହଜେ

ଶୋଷିତ ଏ ବିଶ୍ୱ ପୁଣି ହୁଏ ନିଃସ୍ୱ

ଶ୍ୟାମଳ ପୀୟୂଷ ଖୋଜେ ।

ଇତିହାସ ବକ୍ଷେ ପୁଣି କାଳ ଲେଖେ

ଜନନୀ ଜରାୟୁ କଥା

ବନ୍ଦିନୀ ମାତୃତ୍ଵ କେମିତି ସ୍ପନ୍ଦିତ

କଡ଼ ଲେଉଟାଏ ବ୍ୟଥା ।

ବହୁ ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ କ୍ଷରିତ ଅମୃତ

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ମଧୁ ରସ

ଦୀପ୍ତିମୟ ବିଶ୍ୱେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ବାସେ

ସେହି ବାଳକୃଷ୍ଣ ଯଶ ।

ନିବିଡ଼ ବନ୍ଧନେ ଏବେ ନଗ୍ର ଜନ

ସୁରକ୍ଷିତ ଏ ମେଦିନୀ

ସମୁଜ୍ଜ୍ୱଳ ଧରା ଶୋଭାର ପସରା

ଚଉଦିଗେ ମନ୍ତ୍ର ଧ୍ୱନି ।

ଛଳଛଳ ପ୍ରାଣ ରସ

ଆକଣ୍ଠ ପାନରେ ଏ ମହୀ ମଗ୍ନରେ

ଉଚ୍ଛୁଳି ଉଠୁଛି ହସ ।