ଓମିକ୍ରନ୍ ଯାଅ ଦୂରେ

କରାଳ ରୂପ ତା ମନରୁ ଲିଭିନି

ଦେଇ ତଯାଇଛି ଅମାପ ଦୁଃଖ 

ଶୁଖିନି ଆଖିରୁ ଲୁହ

ହଜିଛି ଜୀବନ ହଜିଛି ଜୀବିକା

ଥମିନି ମନରୁ କୋହ ।

ସଙ୍ଗରୋଧ ସାଥେ ଗୃହବନ୍ଦୀ ପୁଣି

ପ୍ରବାସ ଜୀବନ ଦୁଃଖ 

ଲୁହ କୋହ ସବୁ ରୁନ୍ଧି ପକାଉଛି

କା ଆଗେ କହିବା ଦୁଃଖ ।

ଗୋଟିଏ ନାଆରେ ସଭିଏଁ ସବାର

ସବୁ ଜନେ ଏକା ଦଶା

ଓମିକ୍ରନ୍ ପୁଣି ଆସେ ମାଡି

ଶୁଣି ଉଡିଲାଣି ହଂସା।

କରୋନା ଆମକୁ ଦେଇଛି ଶିଖାଇ

ପାଳୁ ସବୁ ସତର୍କତା

ଜୀବନ ଜୀଇଁବା ନୂତନ ଆଶାରେ

ବାନ୍ଧୁଛୁ ଚଢେଇ ବସା ।

ଓମିକ୍ରନ୍ ତୁମେ ଯାଅ ବହୁଦୂରେ

ଆଣନା ଆଉ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା 

କଳଙ୍କିତ ଇତିହାସ ତ ରଚନା

ସୃଷ୍ଟି ବାରେ ହେଉ ରକ୍ଷା।