ନ୍ୟାୟ-ଅନ୍ୟାୟ

ଘରେ ଘରେ କ°ସ ପୁରେ ପୁରେ କ°ସ

ସ୍ୱାର୍ଥ ହି°ସା ଦାଉ ଦାଉ

ଜଳେ ଦାବାନଳ କ୍ଷମତା କନ୍ଦଳ

ଗ୍ରାସିଯାଏ କେତୁ ରାହୁ ।

ସାଧୁ ସତ୍ୟବାନ ଗଣନ୍ତି ପ୍ରମାଦ

ଭୟରେ କାଟନ୍ତି ଦିନ

ଦୀନ ଓ ଦରିଦ୍ର ଗୁଣ ମାନ ହୀନ

ପ୍ରଜା ସାଧାରଣ ଜନ ।

ଅସାଧୁ କପଟୀ କଳ କଉଶଳେ

ହରି ଦଉଲତ ଧନ

ବୋଲାନ୍ତି ନିଜକୁ ସର୍ବ ଶକ୍ତିମାନ

ହର୍ତ୍ତାକର୍ତ୍ତା ଭଗବାନ ।

ଉଜୁଡି ଯାଉଛି ପଲ୍ଲୀ ନଗ୍ର ଗ୍ରାମ

ଗୋପପୁର ବୃନ୍ଦାବନ

ଅନ୍ତସାର ଶୂନ୍ୟ ମଣିଷ ହୃଦୟ

ନିର୍ଜୀବ ଜଡ଼ ପାଷାଣ ।

ସ°ସାରେ ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜର୍ଜର

ନାହିଁ ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି

ହୁଙ୍କାରନ୍ତି ଦୁଷ୍ଟ ପାଷାଣ୍ଡ ବର୍ବର

କ°ସାସୁର ଦିନରାତି ।

ପୁତନା ଶକଟା ଅଘା ବକାସୁର

ଛଳନା ଓ ତାଡନାରେ

ସନ୍ତ୍ରସ୍ତ କାତର ସରଳ ନୀରିହ

କୋମଳ ଶୈଶବ ମରେ ।

ଗଗନ ପବନ ଶାନ୍ତ ତପୋବନ

ସୁନ୍ଦର କାଳିନ୍ଦୀ ତଟ

ଗ୍ରାସେ ପ୍ରଦୂଷଣ କୁହୁଳେ ଜୀବନ

ସବୁଠି ବିଷ ଉତ୍କଟ ।

ଯନ୍ତ୍ରଟିଏ ମାତ୍ର ଆଜିର ମଣିଷ

ଆଜ୍ଞାବହ କ୍ରୀତଦାସ

ହସ୍ତପଦେ ବନ୍ଧା ଲୌହର ଜଞ୍ଜୀର

ମଳିନ ତା ମୁଖେ ହସ ।

କରେ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଦୂରାଚାରୀ ମ୍ଳେଚ୍ଛ

ସଙ୍କୁଚିତ ସତ୍ୟଧର୍ମ

ଦୁର୍ବିସହ ଦୁଃଖ ଅସତ୍ୟ ଅନ୍ୟାୟ

ଘାରେ କଳଙ୍କିତ କର୍ମ ।

ସତ୍ୟ ଧର୍ମ ନ୍ୟାୟ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦ ଜୀବନ

ଚେତନାର ଜାଗରଣ

ଆଉ ଥରେ ଜନ୍ମ ନିଅ ହେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ଉନ୍ମେଷୁ ସବୁଜ ସ୍ୱପ୍ନ ।