ନିଃଶ୍ବାସରେ ତୁମେ ବିଶ୍ବାସରେ ତୁମେ

ନିଃଶ୍ବାସରେ ତୁମେ ବିଶ୍ବାସରେ ତୁମେ

ଜଡିତ ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ପ୍ରାଣେ

କାଟିବା ଏକାଠି ଇହପର କାଳ

ଜୀବନ ସାତ ଜନମେ ।

ଦେହ ସିନା ଭିନ୍ନ ଏକ ମନ ପ୍ରାଣ 

ଆମେ ଦୁହେଁ କାୟାଛାୟା

ଘର କରିଥିଲେ ସହିବାକୁ ହେବ

ଆସୁ ଯେତେ ବିଘ୍ନ ବାଧା ।

ମଧୁର ମମତା ସରାଗ ସେନେହ

ଅଦୃଶ୍ଯ ଦୃଢ ବନ୍ଧନେ

ଛନ୍ଦା ପରସ୍ପର ଜୀବନ ସଂସାରେ

ସୃଷ୍ଟି ପାଳନ କାରଣେ ।

ଦେଖି ଦୁଃଖକଷ୍ଟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜଞ୍ଜାଳ 

ସଂସାରର ଦହଗଞ୍ଜ 

ଲାଗଇ ଅଥୟ ବଡ ଦୁର୍ବିସହ 

ଜୀବନ କଣ୍ଟକାକୀର୍ଣ୍ଣ ।

ସନ୍ଯାସର ପଥ ବରଣୀୟ ବୋଲି

ମନ ହୁଏ ଯେବେ ଭାବି

ନାଚି ଉଠେ ଆଖି ଆଗରେ ମୋହର

ତୁମ ମୁହଁ ପ୍ରତିଚ୍ଛବି ।

ବିକଳ କ୍ରନ୍ଦନ କରି ଉଠେ ପ୍ରାଣ

ଚଳେ ନାହିଁ ହାତ ଗୋଡ

ଜାଣେ ନାହିଁ ପୁଣି ବନ୍ଧନ ଶୃଙ୍ଖଳ 

କିଏ କରିଦିଏ ଦୃଢ ।।