ସଂସାର

ମୁଁ ଭଲପାଏ ଓଦା ଓଦା ବର୍ଷା ଋତୁ

ତୁମେ କୁହ ଶୀତ ମୋ ପ୍ରିୟ ଋତୁ

ମୁଁ ଖୋଜେ ଆକାଶରେ ଭସାମେଘ

ତୁମେ ଖୋଜୁଥାଅ ତୋଫା ଜହ୍ନ ରାତି ।

ମୁଁ ଭିଜିଲେ ନିଝୁମ ବର୍ଷା ଛିଟାରେ

ତୁମେ କୁହ ଓଦା ହୁଅନି, ଥଣ୍ଡା ନସମା

ଦେହ ସହିବକି ? ଘରକୁ ଆସି ଛିଙ୍କିବ

ଶୁଆଇ ଦେବନି ରାତିଅଧରେ ।

ଶୀତ ଦିନେ ମୁଁ ରେଜେଇ ଉଷୁମ ଟାଣେ

ଭୋର ବେଳେ ତୁମେ ଘରୁ ବାହାରିଯାଅ

ଟ୍ରାକ ସୁଟ ,ସ୍ବେଟର , ବୁଟ ହଳେ ପିନ୍ଦି

କୁହୁଡି କାକରରେ ଭିଜି ମର୍ଣ୍ଣିଂ ୱାକରେ।

ରୁଚି ତୁମର, ନାଲି, ହଳଦୀ ରଂଗ

ମୋ ପସନ୍ଦ ନୀଳ ଫିକା ପଡିଯାଏ ।

କବିତା ଲେଖି ବସିଲେ ତୁମେ ଆସି

ପଚାର ଲେଖୁନ କାହିଁକି ମିଠା ଗପଟେ

ପୁରୁଣା ଦିନର ଗୀତ ଶୁଣିଲେ କୁହ ଯୁଗ

କୁଆଡେ ଗଲାଣି ଦେଖ, ନୂଆ କ୍ୟାସେଟ

ଗୋଟେ ଆଣି ଆଧୁନିକ ଗୀତ ବଜାଅ ।

ଥିଏଟର ଦେଖି ଯିବାକୁ କହିଲେ , ତୁମେ

କୁହ ସିନେମା ହଲକୁ ଚାଲ ନୂଆ ଫିଲ୍ମ

ପଡିଛି ଦୁହେଁ ଦେଖି ଆସିବା ଥରେ ।

ଏତେ ଭିନ୍ନତା ସତ୍ତ୍ବେ କୁହ କେମିତି ମନ

ମିଶାଇ ଆମେ ପରସ୍ପରକୁ ବୁଝି ପାରନ୍ତି

ଭଲ ପାଇ ବସନ୍ତି ନିବିଡ ଭାବରେ ।

ସଂସାର କରନ୍ତି ମିଶି ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ।

ଜାଣେନା ତୁମ ଛୁଆଁରେ କି ଯାଦୁ ଥାଏ

କେଜାଣି !! ଯେଉଁ ମାଟିକୁ ଛୁଅଁ ସୁନା

ପାଲଟେ । ଡାଳ ପୋତିଦେଲେ କଅଁଳି

ବାରମାସୀ ଫୁଲ ଫୁଟି ମହକୁଥାଏ ।

ମୋ ହାତରେ ଉଧାଏନି ଗଛବୃଚ୍ଛ

ନିନ୍ଦେ ମୁଁ ନିଜକୁ ସବୁବେଳେ ।

ଅନେକ ଅମେଳ ଓ ଅସଂଗତି ,

ସାଥୀ ହୋଇ ଆମେ ବାଟ ଚାଲନ୍ତି

ହାଟକୁ ଯାଇ ସଉଦା କିଣି ଫେରନ୍ତି

ରାସ୍ତାକଡ ଗାଁ ବିକାଳୀଙ୍କଠାରୁ

ତାଳସଜ, ଜାମୁ କୋଳି, କେନ୍ଦୁ,

ଆତ କିଣି ଅ।

ଣନ୍ତି ପିଲାଙ୍କ ଲାଗି ।

ତୁମେ ରାନ୍ଧି ସାରି ପରସି ଦେଲେ

ଭାତ,ଡାଲମା ଅମୃତ ଭଳି ଲାଗେ ।

ତୁମ ହାତ ଛୁଆଁ ଗ୍ଲାସେ ସାଦା ପାଣି

ଖରା ବେଳ ଶୋଷ ମାରି ନିଏ ।

ମୋତେ ବେଶି ଭଲ ଲାଗେ ଘର

ଅଗଣାରେ ଯେଵେ ଆଙ୍କ ଝୋଟି,

ଲକ୍ଷ୍ମୀପାଦ, ଦୁଇ ଚକାଡୋଳା,

ମୁରୁଜରେ, ମୋ ଆଖି ଲାଖିରହେ ।

ତୁମେ ରୁଷିଲେ ବେଶି ସୁନ୍ଦର ଦିଶ

ଅପଲକ ଆଖିରେ ଚାହିଁ ଥାଏ ।

ତୁମେ ହସିଦେଲେ ସବୁକଥା ଭୁଲି

ହୋଇଯାଏ, ମନ ପଡେନି କିଛି

କୁଆଡେ ଯିବାକୁ ଥିଲେ ।

ତୁମ ପଣତ କାନିର ଶୀତଳ ପବନ

ମୁହଁରେ ଆନନ୍ଦ ଖେଳାଇ ଦିଏ ।

ତୁମ ହାତରେ ମେହେନ୍ଦୀ, ମଥାରେ

ନାଲି ବିନ୍ଦୀ ମନ ହଜାଇ ଦିଏ ।

ତୁମେ ପଢି ବୁଝି ନିଅକି ମନକଥା

ମନର ଷଷ୍ଠ ଇନ୍ଦ୍ରୀୟ ଗୁଣରେ ।

କେମିତି ଜାଣିପାର ସଂସାର

ବାନ୍ଧିବାର କଳା ତୁମେ କୁହ

ଆମେ ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତର ସାଥୀ

ଦେହ ଓ ଆତ୍ମାର ଯାତ୍ରାପଥ

ଆମକୁ ବାଟ କଢାଇ ନିଏ।

ଦୁଃଖ, ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଆଗକୁ ଅ।ଗ

ବଢିବାର ନାଁ ସଂସାର ଜୀବନ।

ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମ ଭିତରେ ଲୁଚିଛି

ମୋ ପରିଚୟ, ଯାହା ମୁଁ ଖୋଜି

ଚାଲିଛି ତୁମେ ମୋର ଧର୍ମ ଓ କର୍ମ ।

'ମୋକ୍ଷ' ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ କହିଲେ,

ଅବୁଝା ହୋଇ ରୁହ ସବୁଦିନ।