ନବଗୁଞ୍ଜର

ବନ୍ଦ ବାତାୟନ ଘରେ ନିବୁଜ ବି ଦ୍ୱାର

ଚଉଦିଗ ଡହ ଡହ ଜଳୁଅଛି ସ୍ୱାର୍ଥର ଅନଳ        

ବିନାଶ କାଳରେ ବିଷର ଗଡ଼ିଆ ତୁଲ୍ୟ 

ଏ ସଂସାର ପୂତିଗନ୍ଧମୟ ।

ବନ୍ଦ ସବୁ ସ୍ରୋତର ପ୍ରବାହ

ଉଜାଣି ବହିବ କାହୁଁ ଜୀବନ ନଈଟା

ରହିଛି କାହିଁ ବା ବୃକ୍ଷ

ଓଲଟି ପରଶି ଦେବ ସ୍ୱଚ୍ଛ ମାନବତା ?

ନିଷ୍ଠୁର ଭାଗ୍ୟବିଧାତା ବେଦଶାସ୍ତ୍ର କ୍ରିୟାହୀନ

ନୀରବ ଈଶ୍ୱର

ଜୀବନ ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ, ବ୍ୟବସ୍ଥାର ଚଲାପଥ

କଣ୍ଟକିତ ଅତୀବ ପିଚ୍ଛିଳ

ପରବାସେ ପରଦେଶେ ପାଣ୍ଡୁରିତ ଏ ଜୀବନ

ବିବର୍ଣ୍ଣ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ବିଶ୍ୱର ଭୂଗୋଳ ।

କାହିଁ ଏଠି ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ

କାହିଁ ଶାନ୍ତି ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି

ଅଭିଶପ୍ତ ଗନ୍ଧର୍ବ ଅବା ଅପ୍ସରୀଟି

 ମନ ପକ୍ଷୀ ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି

କେଉଁ ଗୁଣ ରୂପ ଦେଖି

ଲାଖିଯିବ ଏଠି ତାର ଆଖି ?

ମଧୁବନ କୁଞ୍ଜବନ ମରୁ ମରୀଚିକା

ଏଠି ଫୁଲ ନାମେ ମିଛ ମାୟା ଭ୍ରମ

ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ବରଫ ଶୀତଳ 

ବିଷ ଜର୍ଜରିତ କଟୁ ପରାଗ ମଧୁର ।

ଆଗରେ ଜଳନ୍ତା ନିଆଁ

ପଛେ ଛନ୍ଦ ବ୍ୟାଧପତା ଜାଲ

ମାଟିତଳୁ ଶୁଖିଯାଏ ପାଣି

ମାଟି ପାଣି ପବନ ଦୂଷଣ ,

ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ବେଳ

ପ୍ରକୃତି ର ଦୁର୍ବିସହ ଏ ବିନାଶ କାଳ 

ଉନ୍ମେଷ ଜୀବନ ସୂତ୍ର ହେ ନବଗୁଞ୍ଜର 

ପ୍ରକଟ ଏ ସନ୍ଧିକାଳେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଉଦ୍ଧର ।