ନାରୀ

ସୃଷ୍ଟିକାରିଣୀ ସେ ଗର୍ଭେ ଦେଇ ସ୍ଥାନ,

ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ରୂପେ ଅତୀବ ମହାନ.... ||

ଅମୃତର ଦାନେ ବଞ୍ଚାଇ ଜୀବନ, 

ଅମଳିନ ତା'ର ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ..... ||

ଏନ୍ତୁଡ଼ିଶାଳର ସିଏ ଏକା ସାଥି, 

କେତେ ଯତ୍ନ ଦେଇ ସିଏ ସାଇତିଛି, 

କର୍ମ ଏକା ତା'ର ରହିଚି ଯେ ସାକ୍ଷୀ.... ||

ନାରୀର ସମ୍ମାନ, ନାରୀ ର ଜୀବନ, 

ରତ୍ନର ସମାନ, ଅତି ମୂଲ୍ୟବାନ..... ||

ମମତାର ମୂର୍ତ୍ତି, କରୁଣାଦାୟିନୀ, 

ରୁପରେ ରମଣୀ, ଗୃହ ର ସେ ମଣି.... ||

ଖାଇବା, କହିବା, ଚାଲିବା ସବୁ ଶିଖାଇଛି, 

ଅନିଦ୍ରାରେ ରହି ନିଦ୍ରା ସେ ଦେଇଛି, 

ଅଳି, ଅଝଟକୁ ସବୁ ସେ ସହିଛି, 

ସହିଷ୍ଣୁତା ତା'ର ଶୀର୍ଷକୁ ଛୁଇଁଚି....... ||

ହାରିବା, ପାଇବା କେବେ ମାପିନାହିଁ 

ବୃକ୍ଷ ସମ ସେତ ଦେଇଥାଏ ଛାଇ, 

ଆଶୀର୍ବାଦ ପଣତରେ ରଖିଚି ଘୋଡାଇ 

ଆପଣାକୁ ଅଭିଶପ୍ତ କେବେ କହିନାଇଁ... ||

ଅସ୍ଥିରତା, ଗ୍ଲାନି ର କଣ୍ଟା ରେ ହୋଇ କ୍ରୁଶବିଦ୍ଧ 

ତଥାପି ସେ ରହିଥାଏ ନୀରବ, ନିଶବ୍ଦ..... ||

ମାନ, ଅପମାନକୁ ମୁଣ୍ଡତଳେ ଥୋଇ 

ଜଳି, ଜଳି କୋଳେଇ ନିଏ ନିଦ୍ରାକୁ 

ମିଛେ ଶୋଇରହି..................... ||

ଜନନୀ, ଭଗିନୀ, ଜାୟା ରୂପରେ ଯେ ନାରୀ 

ସ୍ନେହ, ମମତା, ପ୍ରେମ, ଦୟା, କ୍ଷମାର ପୂଜାରୀ... ||

ଘର, ପରିବାର, ସମାଜ ଲାଗଇ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ 

କଲ୍ୟାଣକାରୀ ରୂପରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଦାନ, 

ନକରିବ କେବେ ତାକୁ ହୀନିମାନ 

ନାରୀକରେ ସଭିଙ୍କ ଜୀବନ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ......||