ନାଗ ବନ୍ଦନା

ନମସ୍ତେ ନମସ୍ତେ ନାଗ ମହା ଭୟଙ୍କର

ନମସ୍ତେ ନମସ୍ତେ ପ୍ରଭୁ ସର୍ପ ଅଧୀଶ୍ଵର ।

ନାଗ ପଞ୍ଚମୀ ରେ ତୁମ୍ଭେ ପାଇ ଥାଅ ପୂଜା

ନମସ୍ତେ ନମସ୍ତେ ନାଗ ସର୍ପ ଙ୍କର ରାଜା ।

ନମସ୍ତେ ଅନନ୍ତ ନମଃ ନମଃ ହେ ବାସୁକି

ଆପଣା ଫଣାରେ ପୃଥ୍ବୀ ଧରି ଅଛ ଟେକି ।

ନାନାଦି ଅଦ୍ଭୁତ ଚିହ୍ନ ଶିରେ ପାଏ ଶୋଭା

ମଣି ବିଭୂଷିତ ହୋଇ ପୁଣି ମନୋଲୋଭା ।

ଦିଶ ତୁମେ ନାନା ନାଗେ କେଡେ ଚମତ୍କାର

ଦରଶନେ ମନେ ନବ ରୋମାଞ୍ଚ ସଞ୍ଚାର ।

ପିତା କାଶ୍ୟପ ସନ୍ତତି ତୁମ୍ଭେ ନାଗ ଜାତି

ମାତା କଦ୍ରୁ ଙ୍କର ଠାରୁ ଲଭିଛ ଉତ୍ପତ୍ତି ।

ବିମାତା ବିନତା ତୁମ୍ଭ , ଗରୁଡ଼ ଙ୍କ ମାତ

ହୋଇ ଥାଅ ତୁମେ ଆହା ଗରୁଡ ଭକ୍ଷିତ ।

ନମସ୍ତେ ତକ୍ଷକ , ଶଙ୍ଖ ପାଳ, ହେ କୁଳିକ

ମଣି ଭଦ୍ର , କଳମ୍ବ ହେ , ନମ ଧୃତରାଷ୍ଟ୍ର ।

ଅଷ୍ଟ କୁଳା , ଶଙ୍ଖଚୁଡ ନମ ଧନଞ୍ଜୟ

କର୍କୋଟକ , ମହା ପଦ୍ମ ନମସ୍ତେ କଳୀୟ ।

ଐରାବତ , ମଣି ଭଦ୍ର ନମସ୍ତେ ଆସ୍ତିକ

ନମସ୍ତେ ନମସ୍ତେ ନମଃ ,ନମସ୍ତେ ତକ୍ଷକ ।