ମୁଁ

ବୋଉ "ସମସ୍ତେ କୁହନ୍ତି ସିଏ କାଳେ ଆକାଶରେ ତାରା ଏବେ ,

ହେଲେ କିଏ କେମିତି ଜାଣନ୍ତା ଭଲା ସିଏ ଏବେ ମୋ ଭିତରେ ରୁହେ ।

ମୁଁ ଅବିକଳ ତାରି ପରି ସହିନେଇପାରେ, ବୁଝିପାରେ,

ନିଜର ସବୁଠୁ ପ୍ରିୟ ଖାଇବା ଟିକୁ

ଚାରି ଫାଳ କରି ବାଣ୍ଟିଦେଇପାରେ,

ତେବେ ବି ମୋ ପାଟି ସୁଆଦିଆ ଲାଗୁଥାଏ ମିଠାପଣରେ ।

ହଁ ଅବିକଳ ତା ପରି ଆଙ୍କି ପାରେନି ଝୋଟି,

ଗଢିପାରେନି ପିଠା

ହେଲେ ମନ ନେଇ ଚଳିପାରେ

ଢିଙ୍କିଶାଳରୁ ଯେ

ନଈକୂଳ ଯାଏ ଅବିକଳ ତାରି ପରି,

ସେଇ ଫୁଲଫୁଟା ହସଟା ପିନ୍ଧିନେଇ ପ୍ରତିଟି ସକାଳେ ।

ସିଏ ହି ତ କରେଇ ନିଏ

ମୋ ଭିତରେ ଥାଇ,

କାଟୁଥିବା ପାଦ ତଳୁ ଚଟ୍ କି କଣ୍ଟା କେମିତି କାଢି ହୁଏ ଶିଖେଇ ।

ସିଏ ନ ଥାନ୍ତା ତ ମୁଁ ନଥାନ୍ତି

ମୋ ଯିବା ଦିନ ହସିଦେବି ମୁଁ

ମୋ ଝିଅ ଭିତରେ

ତାକୁ ଓହ୍ଲାଇ ଦେଇ ।