ମୁଁ ସନ୍ତାନର ଆଲୋକ

ନିରାଟ ସତ୍ୟ

ଯାହା ହୃଦୟ ବିଦାରକ

କେମିତି କହିବି

କିନ୍ତୁ କାହିଁକି , କିଏ ଶୁଣିବ

ଏମାନେ ହିଁ ତ ଦାୟୀ

ମୋର ଏଇ ଯନ୍ତ୍ରଣା ପାଇଁ ....

ପ୍ରତାରଣାର ଶିକାର ହୁଏ ।

ମୋର ସରଳତା ଆଜି ମୋ ଗର୍ଭର ଭାର

କୁମାରୀତ୍ବକୁ ନଷ୍ଟ କରି

କୁତ୍ସିତ କାମ ବାସନା ବୋଳି

ନିମନ୍ତ୍ରିତ କଲା ଏଇ ସୁନ୍ଦର ପୁଷ୍ପକୁ ।

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ହାରି ଯାଇନି ......

ଏଇ ମୋର ଅସ୍ତ୍ର

ଭବିଷ୍ୟ ନିଧି......

ଭେଟ ତ ନିଶ୍ଚୟ ହେବ 

ପାପିର ବିନାଶ ତ ଏଇଠି ......

ମୁଁ ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ ଶୁଆଇ ଦେଇନି,

ନିନ୍ଦା ଅପନିନ୍ଦାକୁ ଚନ୍ଦନ ପରି ଲେପି

ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ଜୀବନ କୁସୁମ ।

କାରଣ ମୁଁ ମା'

ମୁଁ ନୁହେଁ ଅନ୍ୟ କେହି ।

ଯାତନା ଲହୁର ସ୍ବାଦ ନିତି ପିଇ ଯାଏ,

ମାଟିକୁ ଛୁଇଁବାକୁ ଦିଏନା ।

ବଡ଼ ଲୋକର ମାର୍ବଲ ଚଟାଣ

ଅପରିଷ୍କାର ହୋଇ ଯିବ....

ତା ପରେ ପାଦ ପଡ଼ି

ମୁଁ ଖସି ଯାଇ ପାରେ ।

ସାବଧାନ ସହିତ ସ୍ଥାନ ପରିତ୍ୟାଗ ଠିକ୍

ସେଇ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ରାତି

ଯେଉଁ ଦିନ ହଜାର ସ୍ବପ୍ନ ବୋଳି

ଲୁଟି ନେଇ ଥିଲା କାନି ତଳର

ସର୍ବଶ୍ଵ ସମ୍ପତ୍ତି ।

ପ୍ରତିଦାନରେ ପାଇଛି ଅମୂଲ୍ୟ ମୋତି

 ତାର ଉଜ୍ଜଳ ଜ୍ୟୋତି ରେ

ଖୋଜି ପାଇଛି ,ନୂଆ କରି

ବଞ୍ଚିବାର‌ ରାହା .......।