ମୁଁ କବିଟିଏ

ଏକାନ୍ତରେ ଯେବେ ବସେ 

ମନରେ ମୋ କିଛି, 

ଶବ୍ଦର ଲହରୀ ଆସେ । 

କାଗଜଟେ ଧରି କଲମ ଛୁଇଁଲେ,

  ଶବ୍ଦର ସମ୍ଭାରେ 

କବିତାଟେ ହୋଇ ବସେ । 

ଲେଖା ସବୁ ମୋର ପଢ଼ି

ସାଥୀ ବନ୍ଧୁମାନେ କୁହନ୍ତି କାଳେ 

 ମୁଁ କବିଟିଏ । 

କିଛି କିଛି ଲେଖା ମୋର 

ସାଥୀଟିଏ ମୋର ପଢି, 

କହେ ତାକୁ କାଳେ ଶାନ୍ତି ମିଳେ । 

କେବେ କେବେ ମନରେ ଆସେ

ବୋଧହୁଏ ମୋ କବିତାର

ମୁଁ କବିଟିଏ ।