ମୁକ୍ତ ଆକାଶର ବିହଙ୍ଗ

ମୁକ୍ତ ଆକାଶର  ପକ୍ଷୀମାନେ

          ଉଡି  ବୁଲୁ ଥାଆନ୍ତି,

ଯେତେବେଳେ  ଯେଉଁଠାରେ  ଇଚ୍ଛା

         ଝାଡା  ଫେରି ଦିଅନ୍ତି  l

ସେହି  ବିହଙ୍ଗମାନଙ୍କ   ମଳ

           ଅତ୍ୟନ୍ତ   ମୂଲ୍ୟବାନ,

ତାହାରି   ବିହୁନେ  ଆମେ  ସବୁ 

         ହରାଇବ  ଜୀବନ l 

ସେହି  ଚଢେଇମାନଙ୍କ   ମଳ

         ପାନ   ଆମେ   କରୁଛୁ,

ଶସ୍ୟ  କ୍ଷେତ୍ରରେ  ତାକୁ  ଲଗାଇ

        ନାନା  ଶସ୍ୟ   ପାଉଛୁ  l 

ତାହାରି  ବିନା  ଏ  ଭୁମଣ୍ଡଳ 

          ଟାଙ୍ଗରା   ଭୁଇଁ  ହୁଏ,

ଚାରିଆଡେ  ଯେ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ  ଆଉ

         ମରୁଡି  ଦେଖାଯାଏ  l 

ଏ  ଦଶବାସୀ  ଖାଦ୍ୟ  ଅଭାବେ

         ହାହାକାର   ହୁଅନ୍ତି,

ଇନ୍ଦ୍ର  ଦେବତାଙ୍କୁ  ବିନା   ଦୋଷେ

         ସର୍ବେ   ଗଳିଦିଅନ୍ତି  l  

ଏଇ  ପକ୍ଷୀମାନେ  ସବୁବେଳେ

         ଆକାଶରେ   ଉଡ଼ନ୍ତି,

କ୍ଷଣିକ   ଭିତରେ  ଚାରିଆଡେ

         କାୟା  ବିସ୍ତାର  କରନ୍ତି  l

ଭୀଷଣ   ଗର୍ଜନରେ  ରାବି

          ମଳତ୍ୟାଗ    କରନ୍ତି,

ସେହି  ମଳକୁ  ପାଇବା  ପାଇଁ

          ସର୍ବେ   ଚାହିଁଥାନ୍ତି  l 

ସେହି   ମଳକୁ   ପାଇ

         ସଭିଏଁ   ଆନନ୍ଦିତ  ହୁଅନ୍ତି,

ସର୍ବେ   ପକ୍ଷୀକୁ   ସ୍ବାଗତଂ   କରି

        ଖୁସିରେ   ନାଚି   ଉଠନ୍ତି l  

ଗ୍ରୀଷ୍ମଋତୁର   ରୌଦ୍ର  ତାପରେ

         ଯେଉଁମାନେ   ପୀଡିତ,

ପକ୍ଷୀର   ମଳକୁ  ପାନ  କରି

         ହୁଅନ୍ତି    ଆନନ୍ଦିତ  l 

ଗ୍ରୀଷ୍ମଋତୁରେ  ରବିଙ୍କ  କର

         ହୁଏ  ଅତି  ପ୍ରଖର,

ଛଟପଟ   ହୋଇ  ଡାକୁଥାନ୍ତି

         ପକ୍ଷୀ  ତୁ   ରକ୍ଷାକର l  

ଆଷାଢ଼   ଶ୍ରାବଣ  ଓ  ଭାଦ୍ରଵ

         ଏହି  ସବୁ   ମାସରେ,

ବିଶ୍ୱରୂପ  ସେ  ଧାରଣ  କରି

         ମାଡିଆସେ  ଜୋରରେ  l  

କଳା  ବିହଙ୍ଗ   ଆସିଲେ  ଧରା

          ହୁଅଇ  ପ୍ରକମ୍ପିତ,

ବିଜୁଳି  ଘଡ଼ଘଡି  ଶବ୍ଦରେ

           ହୁଅନ୍ତି  ଭୟଭୀତ  l 

କଳା  ଚଢେଇକୁ   ଦେଖି   ପିକ

          ଖୁସିରେ   ନାଚ  କରେ ,

ସେହି   ନୃତ୍ୟକୁ  ଯିଏ  ଦେଖିଛି

           ତାହାର   ମନୋହରେ  l 

ଧରଣୀ   ରାଣୀର   ଶୋଭା ଦିଶେ

           ଅତି   ଚିତାକର୍ଷଣ,

ଶ୍ୟାମଳ   ବସ୍ତ୍ର  ପିନ୍ଧି କରି

          କରଇ   ଆଗମନ  l 

ପକ୍ଷୀର  ମଳ   ଅଧିକ   ହେଲେ

           ପ୍ଲାବନ  ସୃଷ୍ଟି   ହୁଏ,

ଗାଁ  ଗଣ୍ଡା  ଓ  ଗାଈ   ଗୋରୁମାନେ

          ମଳରେ  ଭାସିଯାଏ  l  

ଏହି   କାରୁଣ୍ୟ   ଦୃଶ୍ୟ   ଦେଖିଲେ

           ଶିଳା  ତରଳି   ଯାଏ,

ଚାରିଆଡେ   ଆର୍ତ୍ତ   ଚିକ୍ତାରରେ

          ହୃଦ  ବିଦାରି  ହୁଏ  l  

ତପନ   ବାରିକୁ   ବାଷ୍ପକରି

          ମେଘ   ସୃଷ୍ଟି  କରନ୍ତି,

ଧରା  ପୃଷ୍ଠରେ   ପତିତ  ହେଲେ

           ବର୍ଷା  ବୋଲି   କହନ୍ତି  l 

ପ୍ରଥମେ   ଆକାଶେ   ସୃଷ୍ଟି   ହୁଏ

            ଖଣ୍ଡ   ଖଣ୍ଡ   ଜଳଦ,

ଭୀଷଣ   ରୂପେ   ବରଷୁଥାଏ

           କରି  ଧରାରେ   ନିନାଦ  l 

ରବିଙ୍କ   ଦ୍ୱାରା   ଏହି   ଜିମୂତ

            ସୃଷ୍ଟି  ହୁଏ    ବାଷ୍ପରେ,

ସବୁବେଳେ  ସେ  ଗଗନେ  ଥାଏ

             ଆସିଲେ  ବର୍ଷା  ଋତୁରେ  l 

ସବୁ   ପ୍ରାଣୀ   ଉଦ୍ଭିଦମାନଙ୍କର

              ଅଟେ   ମଙ୍ଗଳକାରୀ,

ସମସ୍ତଙ୍କର    ଦୁଃଖକୁ   ସିଏ

              ଦେଉଛି  ଦୂର  କରି  l