ମୁ ଗୋଟେ ଗଛ କହୁନି ମିଛ

ଗଛଟିଏ ମୁହିଁ ମୋ କାହାଣୀ ଶୁଣ ବେଦନା ଭରା ଜୀବନ

ବିଚାରଧାରା ମୋ ପରୋପକାରାୟ ସ୍ୱର୍ଗାୟ କିନ୍ତୁ ମୋ ମନ ।

ଫଳରୁ ମୋହର ମଂଜି ତହୁଁ ଗଜା ବାହାରେ ଅଂକୁର ମେଲି

ଆଲୋକ ଦେଖିବା ନିଶାରେ ପଥର ପଡିଲେ ଦିଏ ମୁଁ ଠେଲି ।

ଗଜା ବଢି ହୁଏ ଚାରାଟିଏ ଯତ୍ନ କଲେ ବଡହୁଏ ଫୁଲି

ଅଯତ୍ନରେ ମଧ୍ୟ ବଢିଯାଏ ମୁହିଁ ଡାଳ ପତ୍ର ଦିଏ ମେଲି ।

ପତ୍ର ଫଳ ଫୁଲ ଚେର ଛାଲି ମଂଜି ଔଷଧୋପଯୋଗୀ ପରା

ପଶୁପକ୍ଷୀ ଆଶ୍ରା ନିଅନ୍ତି ମୋ ଠାରେ ବସା ବାନ୍ଧି ସସାଗରା। 

ମୋଠାରୁ ପାଇବ ଛାଇଟିକେ ପୁଣି ଗରମରୁ ଆଶ୍ୱାସନା

ପଦଚାରୀ ପଥେ ବିଶ୍ରାମ ନିଅନ୍ତି ଛାୟାର ନେଇ ବାହାନା ।

ଅଂଗାରକାମ୍ଳ ମୁଁ ଶୋଷିନେଇ ବଦଳରେ ଦିଏ ଅମ୍ଳଜାନ।

ବରଷା ପାଇଁ ମୁଁ ଭରଷା ଯୋଗାଏ ନିଜେ କରି ବିଷପାନ ।

ବଂଚିଥିବା ଯାଏ ସବୁ ଦେବି ଶେଷେ ଜାଳେଣି କାଠ ହୋଇବି

ଘର ତିଆରି ରେ ମୁଁ ଲାଗିବି ତୁମ ହାତର ସାଥୀ ହୋଇବି ।

ସଂଯୋଗ ପାଇଁକି ସେତୁ ହେବି ମୁହିଁ ଲଢେଇରେ ହେବି ଅସ୍ତ୍ର ।

ମତେ ଯିଏ ଟିକେ ଯତ୍ନ ଦିଏ ମୁଁ ଯୋଗାଏ ତାକୁ ଅନ୍ନ ବସ୍ତ୍ର । 

ଜଂଗଲ ଗଢେ ମୁଁ ପରିବେଶ ବଢେ ସହାବସ୍ଥାନ ଶାନ୍ତିର

ତୁମେତ ମଣିଷ ବଡ ବେଇମାନ ନୀତି ତୁମ ସ୍ୱାର୍ଥପର । 

ଜଂଗଲ କାଟି ପଦାକର ବୋଲି ପ୍ରଦୂଷଣ ଯାଏ ବଢି

ପାହାଡକୁ ଭାଂଗି ଚୁନା କର ତୁମେ ଜାଣିଛ କି କିଛି ଗଢି !

ଯତ୍ନ ମୋର କରି ଶିଖିଲେ ପାଇବ ସୁନ୍ଦର ପରିବେଶ

ମତେ ସଫା କଲେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରି ଆଣିବଟି ସର୍ବନାଶ।