ମୋର ଶାଳୀ

ଝର୍ ଝାର୍ କରି ଆମ୍ବ ପଡିଗଲା

ଦେଖତ୍ ଅନ୍ଧାର ରାତି,

କାଏ ମହନୀ ଲଗେଇ ଦେଇଛେ

ଶାଳୀ ମୋର୍ ସେନ୍ଦ୍ରୀ ଲେତି ।

ମହନୀ ଦିଆ ତାର୍ ପିରତୀ

ଝୁମୁରା ନାଇଁ ଲାଗେ ରାତି,

ଭେନେଇ ଭେନେଇ ମତେ କହି

ଦୁଲ୍'କେଇ ଦେସି ମୋର୍ ଛାତି ।

ମୋର୍ ସାଙ୍ଗେ ଦିନେ କଥା ନାଇଁ ହେଲେ 

ହେଇ ଯାଏସି ତନାବନା 

ମୋର୍ ଶାଳୀ,ଚିକିନ କାଲି

କେତେ କରୁଥିସି ବାହାନା 

କହୁଥିସି ମତେ ଘିନି ଆନି ଦେବ

ଲାଲ୍ ଲିବିଷ୍ଟିକ୍ ,ସୋନୋ,ପାଉଡର୍ ,

ତମେ ତ ମୋର୍ ଗେହ୍ଲା ଭେନେଇ

ଜଲଦି ଆଏବ୍ ଗୋ ଆମର୍ ଘର୍ ।

କୁଇଲି ଲେଖେ ତାର୍ କଅଲି କଥା

 ପଡି ଜାଏସି ତାର୍ ଭୂଲେ,

ତାର୍ କଥା କେ କାଟି ନାଇଁ ପାରେ

ଆନି ଦେସି ସବୁ କଲେ କଲେ ।

ଶାଳୀ ମୋର୍ ସେନ୍ଦ୍ରୀ ଗାଲି

ଆଏ ରେ ବଡା ମଲ୍ ମଲି,

ତାର୍ ବିହା ବେଲେ ଭେନେଇ ଭାରେ

ନେମି ପରେ ସୁନାର୍ ମାଲି ।