ମଉସୁମି ଉତାରୁ ପରକୁତି ରାନି

ମଉସୁମି ଉତାରୁ ପରକୁତି ରାନି

ଲାଗୁଥିଲା ଛିନା ଛିନା

ଝାର୍ ଜଙ୍ଗଲ୍,ଡଙ୍ଗର ଜଲିକରି

ଗଛ୍ ହେଉଥିଲା ଉନା ।

ଗଛ୍ ,ପତର୍ ସବୁ ନାଡୁ ହେଇଥିଲା

ଦିସୁଥିଲା ଦରମରା

ଦାଉ ସାଧୁଥିଲା ସୁରୁଜ୍ ରଜା

ହେଇ ଚିରପଟ୍ ଖରା ।

ବନ୍ଧ୍,କଁଟା,ନଲିଆଁ ପାଏନ୍ ଟିକେ ନାଇଁ 

ଯାଇଥିଲା ସବୁ ସୁଖି

କେତେବେଲେ ମଉସୁମି ଆଏବା

ପରକୁତି ଥିଲା ଟାକି ।

ଚେରେଇ,ଚିର୍'ଗୁନ୍,ପଶୁ,ପକ୍ଷୀ

ହେଉଥିଲେ କଲବଲ୍

ପାଏନ୍ ଟିକେ ପିଇବାର୍ ଲାଗି

କେତେ ଡହକ୍ ବିକଲ୍ ।

ମାଏଟ୍ ଫାଟି ଭୂଇଁ ଆଁ ଦିସୁଥିଲା

ଚାରିଆଡେ ହାହାକାର୍

ମଉସୁମି କେ ଖୁଜି ପରକୁତି ରାନୀ

କରୁଥିଲା ଚିତ୍'କାର୍ ।

ମଉସୁମି ଯେଭୁ ଆଏଲା ପରକୁତି ରାନୀ

ପିନ୍ଧଲା ସାଗୁଆଁ ଗହନା 

ମଉସୁମି ଉତାରୁ ପରକୁତି ରାନୀ

ଲାଗୁଥିଲା ଛିନା ଛିନା ।