ମୋ ଗାଁ

ଅଛି ସେଇ ଗାଁ ଅଛି ସେ ଗୋଧୂଳି ଅଛି ସେ ଗାଧୁଆ ତୁଠ

ଭୁଆସୁଣି ଆଉ ନଦୀକୁ ଆସୁନି, ଫେରୁନାହିଁ ଗାଈ ଗୋଠ ।

ଅଛି ସେ ଗହୀର ଅଛି ସେଇ ବିଲ ଅଛି ସେଇ ବରଗଛ

ଚାଷୀଭାଇ ଆଜି ଦାଦନ ଖଟୁଛି, ହେଉନାହିଁ ଚାଷବାସ ।

ଅଛି ସେଇ ବଣ ଅଛି ସେଇ ବୁଦା ଅଛି ସେ ବରକୋଳି

ଗାଁ ଝିଅ ଏବେ ଅଳତା ପିନ୍ଧୁନି, ଝୁଲୁ ନାହିଁ ରଜ ଦୋଳି ।

ଅଛି ସେ ବସନ୍ତ, ଅଛି ସେ ମଳୟ ଅଛି ସେଇ ମୁହଁ ସଞ୍ଜ

କୋକିଳର କୁହୁ ଶୁଭୁ ନାହିଁ ଆଉ, ନାହିଁ ଆଉ ଆମ୍ରକୁଞ୍ଜ ।

ଅଛି ସେ ଦୋଳ ଅଛି ସେ ମେଳଣ ଅଛି ସେଇ ଭୋଗଡାଲା

ହରିବଂଶ ଆଉ ପଢା ହେଉନାହିଁ, ହେଉ ନାହିଁ ବାଦିପାଲା ।

ଅଛି ସେଇ ଅଜା ଅଛି ସେ ଆଇ ଅଛି ସେ ବଂକୁଲି ବାଡ଼ି

ନାତି ଟୋକା ଏବେ ସହରେ ରହୁଛି, ଫିଟୁ ନାହିଁ ଗପପେଡି ।

ଅଛି ସେ କଦମ୍ବ ଅଛି ସେ ଯମୁନା ଅଛି ତାର ନୀଳ ଜଳ

ଗାଁ ପୋଖରୀଟା ଦଳରେ ଭରିଛି, ଫୁଟୁ ନାହିଁ ଶତଦଳ ।

ଅଛି ଅଛି ବୋଲି ସବୁ ଭରି ଅଛି, ନାହିଁ ଖାଲି ଆତ୍ମୀୟତା

ସମସ୍ତେ ଆଜି ଆତ୍ମସ୍ୱାର୍ଥେ ବେସ୍ତ, ଚାରିଆଡେ ନୀରବତା ।

ଆସ ହେ ଭାଇ ଆସ ହେ ବନ୍ଧୁ, କାନ୍ଧୁଛି ତୋ ମାଟି ମା

ତାହାରି ଛାତିରେ ଚାଲି ଶିଖିଥିଲୁ, ଥରେ ଦେଖି ଦେଇ ଯା' ।