ମୋ ଗାଆଁ ର ଅନୁଭୂତି

ଗାଆଁରୁ ସହର   ଆସିଥିଲି ମୁହିଁ

    ପାଠ ପଢିବାର ପାଇଁ

ସହରଟା ମୋତେ  ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲା 

    ଗାଆଁକୁ ଫେରିଲି ନାହିଁ।

ସହରର ଏହି  ଚାକଚକ୍ଯ ମୋତେ

    ଭୁଲେଇଲା କେତେଦିନ

ମୋ ଗ୍ରାମ ମମତା   ଭୁଲି କି ପାରିବି

     ଖୋଜୁଥିଲା ମୋର ମନ ।

ସେ ପୋଖରୀ ତୁଠ ପଦ୍ମ କଇଁ ତୋଲା

     ପୁଣି ଲୁଚକାଳି ଖେଳ 

ବଣଭୋଜି ସହ     ନାଚଗୀତ ପୁଣି

     ସାଙ୍ଗ ସାଥିଙ୍କର ମେଳ।

ଜାମୁ ବରକୋଳି    ପିଜୁଳି ତୋଳିବା

     ଖରା ଦିନେ ଆମ୍ବ ତୋଳା

କଣ୍ଟେଇ କୋଳି ଓ  କଇଁଆ ତେନ୍ତୁଳି

    ଲୁଣ ଲଙ୍କା ଥିବ ଗୋଳା ।

ସେହି ସାଙ୍ଗ ସାଥି କାକା କାକୀ ଆଈ

    ଗାଆଁ ସମ୍ପର୍କୀୟ ମୋର

ଭାରି ମନେପଡେ   ଲୋତକ ବି ଗଡେ

    ସଭିଏଁ ପରା ନିଜର ।

ସେମାନଙ୍କୁ ଛାଡି    ଆସିଅଛି ବୋଲି

    କ୍ଷୋଭ ଜାଗି ଉଠେ ମନେ

ପାଠପଢି ମୁହିଁ      ମଣିଷ ଟେ ହେବି

    ବିବେକ କହେ ମୋ କାନେ ।

ପାଠ ସରିଗଲା       ଚାକିରି ମିଳିଲା

      ଦରମା ମିଳିଲା ଥାକ

ଗାଆଁ ଯିବା ପାଇଁ     ବାହାରି ପଡିଲି

      ମନଟା ଭାରି ଉତ୍ସୁକ ।

ସହର ଛାଡି ମୁଁ      ଗ୍ରାମ ବାହୁଡିଲି

    ପହଞ୍ଚିଲି ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡେ

ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡ ଧୂଳି    କେଉଁଠି ପାଇବି

     ଅଛି ପକ୍କା ରାସ୍ତା ଖଣ୍ଡେ ।

ପୋଖରୀଟା ମୋର  ସଫା ହୋଇଅଛି

     ପଦ୍ମ କଇଁ ନାହିଁ ଆଉ

ଆମ୍ବ ଗଛ ଖଣ୍ଡେ     କାହୁଁ ବା ମିଳିବ

   ବାକି ସବୁ ପଛେ ଥାଉ ।

କ୍ଷଣେ ସେହିଠାରେ   ରହିବାକୁ ମୋର

    ମନ ତ ବଳିଲା ନାହିଁ

ଅତି ଆପଣାର    ଗାଆଁ ଟି ମୋହର

    ଖୋଜିଲେ ପାଇବି କାହିଁ ।