ଶୀତ ଆଗମନ

ହେମନ୍ତ ବିଦାୟ  ଶୀତ ଆଗମନ

        ପିନ୍ଧି କୁହୁଡି ପୋଷାକ 

ଶୀତର ପ୍ରକୋପେ  ପ୍ରକମ୍ପିତ ସର୍ବେ

    ଯେତେ ଛନ୍ତି ପୃଥ୍ବୀ ଲୋକ ।

ଜାଡେ ଥରଥର     ବୃଦ୍ଧ ନାରୀନର

       ନସ୍ପୁରଇ ତାଙ୍କ ଭାଷା

ଶେଜ ଛାଡିବାକୁ    ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ନାହିଁ

       ଶିଶୁଙ୍କ ବି ସେହି ଦଶା ।

ମାଆ କୋଳ ଲୋଡ଼େ  କଅଁଳ ସନ୍ତାନ

        ଛାଡ଼ିବାକୁ ନୁହେ ମନ

କ୍ଷେତର ଫସଲ      ପାଚି ସାରିଲାଣି

       ଚାଷୀର ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ଛାତ୍ର ଛାତ୍ରୀ ଗଣ  ଶୀତର ସକାଶେ

        ବିଦ୍ୟାଳୟେ ନ ଗମନ୍ତି

ଜୀବଜନ୍ତୁ ଗଣ         କାକର ପାଇଣ

         ଜୀବନ ହରାଇ ଥାନ୍ତି ।

ଶୋରିଷ ଫୁଲରେ   କିଆରୀ ସୁନୀଳ

     ରଙ୍ଗେ ହୋଇ ବିଭୁଷିତ

ଗେଣ୍ଡୁଫୁଲେ ଭରା     ଟିକି ବଗିଚାଟି

      ହୋଇଅଛି ସୁଶୋଭିତ।

ପରବ ପର୍ବାଣୀ       ଧରି ଶୀତ ରାଣୀ

       ମର୍ତ୍ତ୍ଯେ ହୋଇ ଉପସ୍ଥିତ

ଅତି ହିଁ ପ୍ରକୋପ      ଦେଖାଉଛି ରୂପ

     ତେଣୁ ସର୍ବେ ସନ୍ତାପିତ ।

ଭୋଜି କରିବାକୁ     ଆଶାୟି ସମସ୍ତେ

       କିନ୍ତୁ ଯାଇ ନ ପାରନ୍ତି

ଶୀତ ମାଉସୀ ଙ୍କୁ    ଧିମେଇବା ପାଇଁ

       ସର୍ବେ ଗୁହାରି କରନ୍ତି ।