ମହକ

ମହକ ଶବ୍ଦରେ କି ଯାଦୁ ଅଛି ଯେ

ଶୁଣିଲେ ପୁଲକ ଜାଗେ

ଫୁଲର ମହକେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଭରେ

ବ୍ୟକ୍ତି ମହକେ ଗୁଣରେ ।

ଫୁଲ ପରିଚିତି ମହକ ବତାଏ

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ମହକେ ଗୁଣେ

ସ୍ଵଳ୍ପାୟୁ ହେଲେ ବି ଗୁଣର ମହକେ

ଜୀଇଁ ରହେ ଚିରଦିନେ ।

ଫୁଲ ମହକରେ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗ ଭରେ

ଜଗତେ ପୁଲକ ବାଣ୍ଚେ

ସ୍ଵଳ୍ପାୟୂ ଶେଫାଳୀ ମନ ହରିନିଏ

ଖୁସୀରେ ବି ଦିନ କାଟେ ।

ଏ ଜଗତ ଅଟେ ଫୁଲ ବଗିଚା ଟେ

ଆମେ ସବୁ ତାର ଫୁଲ

ଏ ଫୁଲେ ମହକ ଭରିବା ଦାୟୀତ୍ଵ

ଅଟେ ଯେ ନିଜ ନିଜର ।

ଫୁଲ ମହକ ରେ ମନ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ମହକେ ଧରା

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵର ମୂଳ ଆଧାର ଯେ ପ୍ରେମ

ପ୍ରୀତି ଫୁଲେ ପାଏ ଶୋଭା ।

ସେବା, ତ୍ୟାଗ , ଆଉ ପରୋପକାରକୁ

ହୃଦ ଚନ୍ଦନ କରିବା

ଶରୀର ନଗଣ୍ୟ ଚିତ୍ତ ସମର୍ପଣେ

ମହକ ବିତରି ଯିବା ।

ଚିତ୍ତ ଚେତନାକୁ ସାମ୍ୟ ଚେତନାରେ

ଉଦ୍‌ବୁଦ୍ଧ ଯଦି କରିବା

ଗୀତା ସାରବତ୍ତା ଜୀବନେ ଲଗାଇ

ଯଦି ଜୀବନ ଜୀଇଁବା ।

ସର୍ବଜୀବେ ଦୟା ପିତା ମାତା ପ୍ରେମ

ଯଦି ହୃଦରେ ବହିବା

ଚିତ୍ତ ମହକିବ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷରେ

ମହକ ବିତରି ଯିବା ।

ସ୍ନେହ ମମତାର ପରଶ ପରଶି

ଯଦି ମୋହ ତ୍ୟାଗ ଦେବା

ଆଶା ବିହୀନ ଯେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିବା

ଚିତ୍ତ ଆନନ୍ଦେ ଭରିବା ।

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ଵ ଚଟାଣ ହେବ ମଜ୍‌ଭୂତ

ନିଜେ ଯେ ଜାଣି ନଥିବା

ସେ ମହକେ ଧରା ହେବ ଆମୋଦିତ

ଜନ୍ମ ସାର୍ଥକ କରିବା ।

ମହକ ବାଧିତ ଅହଂକାର କୁ ଯେ

ମନୁ କାଢି ଫିଙ୍ଗିଦେବା

ସକରାତ୍ମକ ର ବୀଜ ବୁଣି ହୃଦେ

ଉଦାହରଣ ସାଜିବା ।

ନିଃସ୍ଵାର୍ଥ ପ୍ରେମର ରଙ୍ଗେ ରଙ୍ଗ ରଙ୍ଗାଇବା

ଜୀବନ ପ୍ରତି ପାଖୁଡା

ବିଶ୍ୱାସ ବୋଧର ସାରବତ୍ତା ଦେଇ

ସଜାଇବା ଫୁଲ ନାଡା ।

ମାନବତା ବାଦ ଫୁଲ ଫୁଟି ଯିବ

ମହକେ ଭରିବ ସୃଷ୍ଟି

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି ଭାବେ ନିଜକୁ ଥାପିବୁ

ସ୍ରଷ୍ଟା ଯେ ଲଭିବେ ତୁଷ୍ଟ ।