ମାୟାର ସଂସାର

ମୋର ମୋର ବୋଲି କେତେ ତୁ କହୁଛୁ

କେହି ନୁହଁ ଏଠି ଆପଣାର

ମରିଗଲେ ତୁହି ନ ଯିବେ ସାଥେ କେହି

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ପରିବାର ।

ଆତ୍ମା ଛାଡିଯାଏ ଦେହରୁ ତୋହର

ରହିଯାଏ ଖାଲି ସୁନ୍ଦର ଶରୀର

ଯେଉଁ ଦେହକୁ ଏତେ ସଯାଉ

ଜାଣୁ ନାହୁଁ କିରେ ସିଏ ନୁହଁ ତୋର ।

ରକ୍ତ ମାଂସ ତୋର ମଶାଣି ଖାଇବ

ପଡ଼ି ରହିଥିବ ଖାଲି ହାଡ଼ କଙ୍କାଳ

ଦଶ କ୍ରିୟା ଯାଏ ଝୁରି ହେବେ ତୋତେ 

ଦ୍ବାଦଶ କ୍ରିୟାରେ ଆଉ ନ ଶୁଭେ କୋଳାହଳ ।

ରହିବନି ଆଉ ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ କିଛି 

ସବୁ ଲିଭିଯିବ ସମାଧିରେ ତୋର 

ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ସୁଧୁରି ଯାଆ ତୁ

ଏଇ ତ ହେଉଛି ମାୟାର ସଂସାର ।