ମାଟି ଘର

ହୃଦୟେ ତାହାର

ଭରି ରହିିଅଛି

କେତେ ଯେ ଦୁଃଖ ବେଦନା ।

ସହି ପାରୁନି କି

କହି ପାରୁନି ସେ

କା' ଆଗେ ତା'ର ଯାତନା ।

କିଏ ଆଉ ଅଛି

ତା' ପାଖରେ ଆଜି

ଧ୍ୟାନ ରଖିବାକୁ ତା'ର ।

ଅଡ଼ୁଆ ବାଳକୁ

ସଜାଡିବ କିିଏ

ସିଏ ପରା ମାଟି ଘର ।

ଆନନ୍ଦେ ସଭିଙ୍କୁୁ

କୋଳେ ଧରିଥିଲା

କାହାକୁ ମଣିନି ହେୟ ।

କେବେ ଥିଲା ସିଏ

ସଭିଙ୍କର ପ୍ରିୟ

ଏବେ ଯେ ହେଲା ଅପ୍ରିୟ ।

ସୁଖ ଦୁଃଖରେ ଯେ

ସାହାରା ଥିଲା ସେ

କରିଦେଲ ତା'କୁ ପର ।

ମିଳିିିଗଲା ବୋଲି

ରାଜା ର ମହଲ

ଭୁଲିିିଲ ସେ ମାଟି ଘର ।

କଳେବରେ ତା'ର

ଚିତା ଆଙ୍କୁଥିଲ

କେତେ ଆଡମ୍ବରେ ସତେ ।

ଭାବିିି ନ ଥିଲା ସେ

ଛାଡି ଯିିିବ ଦିନେ

ଆସିବନି ତା' ନିକଟେ ।

ଜୀର୍ଣ୍ଣ ତନୁ ଧରି

ଗାଁ ମୁଣ୍ଡେ ରହି

ଆଜି, ଝୁୁୁରେ ଅତୀତର କଥା ।

ମାଟି ଘର କାଇଁ

ହେଲା ବୋଲି ସିଏ

ଶୂନ୍ୟେ ବାଡାଏ ତା' ମଥା ।