ଅମାବାସ୍ୟା ର ଚନ୍ଦ୍ର

ଦ୍ରୁତ କପଟତା

ଐନ୍ଦ୍ର ଜାଲିକତା

ଛଳନାର ଏହି ବକ୍ଷେ ।

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତ୍ରୀ ବି

ଅମାବାସ୍ୟା ଲାଗେ

ଯେବେ ନୃଶଂସତା ଦେଖେ ।

କୋଟି କୋଟି ଚକ୍ଷୁ

ଭ୍ରମେ ଆଜି ଏଠି

ସାଧୁତା ର ମୁଖାପିନ୍ଧି ।

ସତ୍ୟତା ନ ଜାଣି

ବିଶ୍ୱାସ କରିଲେ

ଭ୍ରମେ ହୋଇ ଯିବ ଛନ୍ଦି ।

ନାରୀ ର ସମ୍ମାନ 

ପରିବର୍ତ୍ତେ ସେହି

ଅସମ୍ମାନ ରଖେ ଜାରି  ।

ସତେକି ସେଥିରେ

ଖୁସି ମିଳେ ତା'କୁ

ସ୍ବର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ହେଲା ପରି ।

କେମିତି ରହିିିବ

ଏ ଧରାରେ ତେବେ

ନିର୍ଭୟରେ ଏହି ନାରୀ ।

କିପରି କରିବ 

ପାପୀକୁ ସଂହାର

ହୋଇ ସେ ସଂହାରକାରୀ ।

ହେ ଅବତାରୀ ତୁମେ

ସେ ଆଶିଷ ଦିଅ

ନାରୀ କରେ ଯେ ଗୁୁୁୁୁୁହାରୀ ।

ଆନ ଠାରୁ ଆଶା

ରଖିଲେ ଯେ ହେବ

ଅମାବାସ୍ୟା ଚନ୍ଦ୍ର ପରିି  ।