ମାନବିକତା

ମଣିଷ ଜୀବନ ନୁହଁଇ କେବଳ ।

ଖାଇ ପିଇ ବଞ୍ଚିଯିବା ।

ସେ ବଞ୍ଚିବାରେ କିଛି ମୂଲ୍ଯ ନାହିଁ।

ସେବା ଯେବେ ନ କରିବା।

ଈଶ୍ବର ସେବାଠୁ ମଣିଷର ସେବା ।

ସର୍ବଘଟେ ନାରାୟଣ।

ସେ ସେବାକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇଥାନ୍ତି।

ଅନାଦି ପରମ ବ୍ରହ୍ମ।

ମଣିଷର ସେବା ଈଶ୍ବର ସେବା।

ହେଉ ସେ ଗରିବ ଦୀନ।

ଯେତେ ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କି ସେବା କରୁଥିବ।

ସୁଖେ କଟୁ ଥିବ ଦିନ ।

ମଦର ଟେରେସା ମାନବୀରୁ ଦେବି ।

ହୋଇ ଗଲେ ସେବା କରି।

ସନ୍ଯାସୀନି ସେ ଏ ବିଶ୍ବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ।

ହୋଇଗଲେ ମହାମାୟୀ।

ମାନବିକତାର ଗୁଣେ ବଳିୟାର।

ଗୋପବନ୍ଧୁ ଆମ ଦେଶେ।

ଦୁଃଖି ରଙ୍କୀ ସେବି ଅମର ରହିଲେ ।

ଓଡିଶାର ଇତିହାସେ ।

ମାନସିକତାକୁ ପ୍ରସାରିତ କର ।

ନ ରଖିଣ ଭେଦାଭାବ। 

ମହତ ପଣିଆ ମଣିଷର ସିଏ।

ଜୀବନେ ଆଦର୍ଶବାଦ ।

ମାନବିକ ମୂଲେ କିଣି ନିଅ ମନ।

ନଭାବି ଆପଣା ପର ।

ସେଇଠି ଦେଖିବ ଦିବ୍ଯ

ଦର୍ଶନ ସତ୍ଯ ଶିବ ସୁନ୍ଦର।