ଲୁହ

ଜନ୍ମରୁ ଯାତନା ଦେଇଛ ହେ ନାଥ 

ମନ କାନ୍ଦୁଛି ଗୁମୁରି, 

ହୃଦୟରେ କୋହ ସୀମା ଲଂଘୁଅଛି 

ଆଖି ଲୁହେ ଯାଏ ଭରି |

କେଉଁ ଜନମର କର୍ମଫଳ ଇଏ 

ଏ କେଉଁ ପ୍ରାରବ୍ଧ ମୋର, 

ଯାହାପାଇଁ ଆଜି ଯାତନା ସହୁଛି 

ସଭିଏଁ ମୋର ନିଜର |

ସମୟ ସୁଅରେ ଏ ଦେହ ପତ୍ରଟେ 

ଭାସି ଯାଉଅଛି ଦୂରେ, 

ଲୁହକୁ କରିଛି ଏକାନ୍ତ ନିଜର 

ଆଖିକୋଣେ ନୀତି ଝରେ |

ତୁମ ଦାନ ଭାବି ସାହିଯାଉଛି ମୁଁ 

ଅଭିଯୋଗ କରିନାହିଁ, 

ଅନୁରୋଧ ମୋର ହେ କଳାଠାକୁର 

ଧର୍ଯ୍ୟ ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗନାହିଁ |

ତୁଚ୍ଛ ନର ମୁହିଁ ସହିକି ପାରିବି 

ମେରୁ ମଥାରେ ପଡିଲେ, 

ତୁମର ଆଶିଷ ସଂଗେ ରହିଥିଲେ 

ବିପଦ ଟଳିବ ଦୂରେ |

ଆଖିର ଲୁହକୁ ମନର କୋହକୁ 

ତୁମେ ବୁଝ ଭାବଗ୍ରାହୀ, 

କାହା ଆଗେ ଆଉ ଜଣାଇବି ଦୁଃଖ 

ତୁମେ ଏକା ସାହା ସାଇଁ |