ଲେଖା ଓ ଲେଖକ

ଲେଖା ଅଟେ ଭାବନା ର ମନୋହର ବେଶ

ସାହିତ୍ୟ ସର୍ଜନା ମଗ୍ନ , ପ୍ରତିଭା ପ୍ରକାଶ ।

ଲେଖା ରେ ହିଁ ଲେଖକ ର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପ୍ରଭାଵ

ସମୃଦ୍ଧି କୃତିତ୍ୱ ଆଦି ଯେତେ ସବୁ ଭାବ ।

ଅବସ୍ଥିତ ରହି ଥାଏ ସଦା ନିରନ୍ତର

 ମଣିଷ ମଣିଷ ପ୍ରତି ପ୍ରୀତି , ସ୍ନେହ ଧାର ।

ମନ୍ମୟ ମୂର୍ଚ୍ଛନା ଭାସି ଉଠେ ପ୍ରକମ୍ପିତ

 ଚିତ୍ତ ବୃତ୍ତି ସମୂହ କୁ କରାଏ ଜାଗ୍ରତ ।

ଆଶା , ଆଶ୍ଵାସନା, ଅଭୟ ସାନ୍ତ୍ଵନା ଦାନ

ପାଇଁକି ଲେଖକ ମାନେ କରନ୍ତି ସଂଗ୍ରାମ ।

ଅସୁମାରୀ ଆଶା , ଆଉ ସ୍ୱପନ ଆବେଗ

 ଦୈହିକ ସମ୍ପର୍କ , ପ୍ରେମ , ପ୍ରୀତି , ଅନୁରାଗ ।

ଘେନି ସୂକ୍ଷ୍ମ କାରିଗରୀ କୌଶଳ ପ୍ରଭାବେ

ନବ ରୋମାଞ୍ଚ ସଞ୍ଚାର କରାଏ ସ୍ୱଭାବେ ।

ଭାଷା ସାହିତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ସଭ୍ୟତା ବିକାଶ

ଲାଗି , ଲାଗି ଥାଏ ନିତି , ଲେଖକ ର ଚାଷ ।

ଅମଳ କରି ସେ କରେ ସମାଜ କଲ୍ୟାଣ

 ଆହାରୀ ସମାଜୁ ଅଭିନବ ଭାବ ମାନ ।

କଳା -କଳ୍ପନା ପ୍ରସୂତ ନିର୍ଝର ପ୍ଲାବନେ

କେତେ ଭାବ ରାଶି ସେହି ଭରଇ ଯତନେ ।

ପ୍ରଶଂସିତ ହୋଇ ଥାଏ ଯାହା ଯୋଗୁଁ ଲେଖା

ବଢେ ଯଶ , ଖ୍ୟାତି, ହସେ ସମାଜ ବ୍ୟବସ୍ଥା ।

ବ୍ୟକ୍ତି ଜୀବନ , ଚରିତ୍ର ଅନୁଧ୍ୟାନ କରି

ସମୀକ୍ଷା , ଚିତ୍ରଣ ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କରି ।

ଅବିରତ କଷ୍ଟ ସହି ରହଇ ଚେଷ୍ଟିତ

କଳା , ସାହିତ୍ୟ ର ସାଧୁ ଥାଏ ସେ ଉତ୍କର୍ଷ୍ୟ ।