କ୍ଷମା କର ହଳାୟୂଧ

ଉଜୁଡି ଗଲାଣି   ସବୁଜ ବନାନୀ

     ପରିବେଶ ପ୍ରଦୂଷିତ

ଶୁଷ୍କ ଜଳାଶୟ    ଗତି ପ୍ରତିହତ

      ବରଷା ଅନିୟମିତ

     କ୍ଷତାକ୍ତ ପ୍ରାଣ ଆହତ

ନାହି ସୁବିଶ୍ବାସ    ମଣିଷ ମନରେ

     ଜୀବନ ବିଷାଦଗ୍ରସ୍ତ ।

ଟଳମଳ ଧର୍ମ     ଅସ୍ଥିର ପୃଥିବୀ

    ବଢେ ଯୁଦ୍ଧ ବିଭୀଷିକା

ନାହିଁ ସମାଜରେ   ଆଦର ସମ୍ମାନ 

     ଅସହାୟ ମାତାପିତା

     ଗଣନ୍ତି ସାଧୁ ପ୍ରମାଦ

ନ ମାନନ୍ତି ମୁର୍ଖ    ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ

    ସର୍ବଗ୍ରାସୀ ତୋଷାମଦ ।

ବଢୁଛି ଅନ୍ଯାୟ    ଅନୀତି ଅଧର୍ମ 

     ପ୍ରକୃତି ଅବଶୋଷଣ

ଚାଲେ ଧର୍ମ ନାମେ  ଠକାମୀ ଭଣ୍ଡାମୀ

      ପ୍ରବଞ୍ଚିତ ସାଧାରଣ

      ମଦମତ୍ତ ଦୁଃଶାସନ 

କରେ ଭୂଲୁଣ୍ଠିତ   ନାରୀର ମର୍ଯ୍ଯାଦା

     ମୁକ ବିଜ୍ଞ ଗୁଣୀ ଜନ ।

ଯୁୁବଶକ୍ତି ସୁପ୍ତ   ହୁଏ ନିଶାସକ୍ତ 

    ପ୍ରଲୁବ୍ଧ ବିପଥଗାମୀ

ବିଫଳ ଯୋଜନା  ବାଟମାରଣାରେ

    କୃଷି ଅର୍ଥନୀତି ହାନି

    ସୃଜି ମିଥ୍ଯା ପ୍ରହେଳିକା

ଲୁଟି ଖାଇଯାନ୍ତି   ସବୁ ମହାପାତ୍ରେ

    ଗରିବ ଚାହିଁ ଜଳକା ।

ଶେଷ ହଳଧର   ସେ ବଡ ଠାକୁର

     ବଳରାମ ଶଙ୍କର୍ଷଣ 

ଶରଧାବାଲିରେ  ଚାରମାଲୁ ଖସେ

     ଭୂପତନ ସମ୍ମୁଖୀନ 

     ଏତ ବଡ ଅଘଟଣ

କରାଏ ସଚେତ   ଅଶୁଭ ସଙ୍କେତ 

     ଧରମ ସଙ୍କଟାପନ୍ନ ।

ନ ବ୍ଯାପୁ ଅସାଧ୍ୟ   ରୋଗ ମହାମାରୀ

     ବନ୍ଯା ବାତ୍ଯା ଦୁର୍ବିପାକ 

ନ କମ୍ପୁ ପୃଥିବୀ    ହିମ ଭୂସ୍ଖଳନେ

     ଶତ୍ରୁ ନ କରୁ ବିତ୍ପାତ 

      କୃପାସିନ୍ଧୁ ହଳାୟୂଧ

ବଡପଣେ ପ୍ରଭୁ   କ୍ଷମ ଅପରାଧ 

     ଅଜ୍ଞାନ ଆମ୍ଭେ ଅବୋଧ ।