କୃଷ୍ଣ ଜନ୍ମ ଚରିତ

କାରାଗାର କକ୍ଷ ଜଗି ରହିଛନ୍ତି ଲକ୍ଷେ ସଶସ୍ତ୍ର ପ୍ରହରୀ

ଦେବକୀ ଗରଭୁ ଜନମ ଲଭିବ କଂସାସୁର ର ବଇରି

ବନ୍ଦୀ ଗୃହେ ବସୁଦେବ

ଦେବକୀ ସହିତ ଲୌହ ସୃଂଖଳରେ ବାନ୍ଧି ଦିଏ ପରାଭବ ।

ଦୈବବାଣୀ ଶୁଣି କଂସାସୁର ବେନି ଜନଙ୍କୁ ରୋଧିଛି ନେଇ

ସନ୍ତାନ ଜନମ ମାତ୍ରକେ ପଲକେ ଡଗର ଖବର ପାଇ

କ୍ଷଣେ ଝପଟି ଆସଇ

ସଦ୍ୟଜାତ ସେହି କଅଁଳ ଶିଶୁ କୁ ଶିଳେ କଚାଡି ମାରଇ ।

ଅଷ୍ଟମ ଗରଭ ଜାତ ପୁତ୍ର ଶତ୍ରୁ ଦୈବବାଣୀ ଶୁଣି ଥିଲା

ସେପାଇଁ ସହସ୍ର ପ୍ରହରୀ ଜଗାଇ ରଖିଅଛି ବନ୍ଦୀଶାଳା

ଭାଦ୍ରବ କୃଷ୍ଣ ଅଷ୍ଟମୀ

ଅର୍ଦ୍ଧରାତ୍ର ଘନ ଗରଜନ‌ କରେ ଜନମିଲେ ବେଣୁପାଣି ।

ନିଦ୍ରା ଦେବୀ ମାୟା ଭୋଳରେ ପ୍ରହରୀ କିଛି ନଜାଣି ପାରନ୍ତି 

ଆଜ୍ଞା ପାଇ ବସୁଦେବ ଘେନିଗଲା ପଥେ ଉଗ୍ରସେନ ଭ୍ରାନ୍ତି

ଦୂର କରିଲେ ମାଧୋଇ

ଉଛୁଳା ଯମୁନା ବାଟ ଛାଡିଦେଲା ଗୋପପୁର ରେ କହ୍ନେଇ ।

ଘର୍ମାକ୍ତ କ୍ଳାନ୍ତ ସେ ବସୁଦେବ କୋଳେ ଦେବୀ କାରାଗାର କକ୍ଷ

କୁଆଁ କୁଆଁ ରୋଳ ଚମକ ରଚିଲା ସୁସୁପ୍ତ ପ୍ରହରୀ ବକ୍ଷ

ତରତର ଭୟାତୁର

ପ୍ରହରୀ ସହସା କଂସାସୁରେ ଯାଇ ଜଣାଇଲା ୟେ ଖବର ।

ଗରଜନ କରି ହସ୍ତେ ଖଡ୍ଗଧରି ଉପଗତ ହେଲା ଆସି

କନ୍ୟାକୁ ଦେଖିଣ ଅଶ୍ଚମ୍ଵିତେ ତାର ଆଖି ହୋଇଗଲା ଖୋସି

ଦେବକୀ ବୋଲଇ ଭାଇ

ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ସାମାନ୍ୟ ବାଳିକା କିକରିବ ତୋର ଏହି ।

କିଏ ଜାଣେ ମାୟା ମାୟାବି ଦେବତା କିଅବା ତାହାର ଛନ୍ଦ 

ଭୟ ତୁଟିଯିବ ମାରିଦେଲେ ମୋର ଦୂର ହେବ ଭୟ ଦ୍ଵନ୍ଦ

ଆକାଶେ ବୁଲାଇ ଶିଳେ

ହାତୁ ଖସିଯାଇ ଆକାଶେ କହଇ ତାକୁ କଚାଡି ବା ବେଳେ ।

ସାବଧାନ ରୁହ ତୋହର ବଇରି ବଢୁଅଛି ଗୋପପୁରେ

ଚକିତ ହୋଇଲା ଶୁଣିଣ ଅସୁର ଅଥୟ ମନେ ଅସ୍ଥିରେ

ବୁଦ୍ଧି ଦିନୁ ଦିନ ବଣା

ହୋଇଲା ରାକ୍ଷସ ଭାବେ ସ୍ଥିର ହେଲା ମୋହର ମୃତ୍ୟୁ ଠିକଣା ।