କୃଷକ ର ଦୁଃଖ ଭାବନା ତୀତ

କୃଷକ ର ଦୁଃଖ ଭାବନା ତୀତ

ସହି ଚାଲି ଥାଏ ଅନବରତ ।

ପ୍ରାକୃତିକ ଦୁର୍ବିପାକ ର ଦାଉ

ବହୁ କ୍ଷତି ଆଣି ଖେତେ ସେ ସହୁ ।

 ଥାଏ ଦୁଃଖ ଶୋକ ଓ ମନ ତାପ

ଅସହ୍ୟ ବେଦନା ପ୍ରକୃତି କୋପ ।

ବନ୍ୟା , ବାତ୍ୟା ବଢି ମରୁଡ଼ି ପାଇଁ

ଗଭୀର ଆଘାତ ପ୍ରାପ୍ତ ସେ ହୋଇ ।

ମନ , ଦୁଃଖ , ଶୋକ , କୋହ କୁ ଚାପି

ଜ୍ୱଳନ ଦାହ ରେ ହୁଅଇ ରlମ୍ପି ।

 କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଆତ୍ମ ହତ୍ୟା ରେ

ଚଳି ଯାଏ ଦୁଃଖ ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ଭlରେ ।

 ପ୍ରଭାବିତ କ୍ଷେତ ଜମି ଇତ୍ୟାଦି

ଉଦ୍ଧାର କରଇ କ୍ଷତି ସେ ସହି ।

ସଭିଙ୍କୁ ଯୋଗାଇ ଦିଏ ଆହାର

ଆପେ ଖାଇ ନିରିମମ ପ୍ରହାର ।

ଦୁଃଖ ଓ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ତା ସହଚର

ହୋଇ ରହି ଥାଏ ଚାଷୀ ର ଚିର ।

ଶୋକ କୋହ ଆଉ କଷଣ ଭାର

ଅନ୍ତର ଯେ କାନ୍ଦୁ ଥାଏ ତାହାର ।

ଆହା କି ବ୍ୟଥା ର ଭlରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ

ଜୀବନ ତାହାର ଆଜି ଅଶାନ୍ତ ।

ଋଣ ବୋଝ ବୋହି ଦୁର୍ଦ୍ଦିନେ ଦିନ

ଯାପି ନିତି ନିତି ମନ ଉଚ୍ଛନ୍ନ ।

ପିଲା ଙ୍କୁ ତାହାର ଭଲ ଗଣ୍ଡାଏ

ଖାଇବା , ପିନ୍ଧିବା ପାଇଁ ଖଣ୍ଡିଏ ।

ଭଲ କିଛି କେବେ ପାରେ ନା ଦେଇ

ଆପେ ବି ନ ପାରେ ଗଣ୍ଡାଏ ଖାଇ ।

ଲୁଣ ଭାତ ଶାଗ ଓ ପଖାଳରେ

ଖୁସି ହୋଇ ଲାଗେ ଚାଷ କାମ ରେ ।

ନିତି ଦିନ ଶ୍ରମେ ଥାଏ ସେ ବୁଡି

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତେ , କିଛି ନ ଘୋଡ଼ି ।

ସବୁ ର ଆଘାତ ସହି ନିଅଇ

ପର ମୁଖେ ଥାଏ ଆହାର ଦେଇ ।

ଜ୍ଵର ବା ବାଧିକା ପଡଇ ଯେବେ

ଔଷଧ ଠୁପାଏ ନ ପାଏ କେବେ ।

ଏଣୁ ତେଣୁ ସବୁ ନିଏ ଚାଳlଇ

ଚେର ମୁଳୀ ଖାଇ ଜ୍ଵର ଛଡ଼ାଇ ।

ବାଧିକା ରେ ଚାଷ କାମ ରେ ମାତି

ସହଇ , ବରଷା ଖରା ର ତାତି ।

ବନ୍ୟା ଧୋଇନେଲା ଯଦି ଫସଲ

କରି ନ ପାରଇ ଆଉ ଅମଳ ।

ସୁଝି ନପାରି ସେ ଚାଷୀ ଟି ଋଣ

ଆତ୍ମ ହତ୍ୟା କରି ହାରେ ଜୀବନ ।

କେବେ କେବେ ଅନ୍ୟ ବହୁ କାରଣ

ପାଇଁ କି ସହଇ ସେ ନିଦାରୁଣ ।

ଜ୍ଵାଳା ଯାତନା ଓ ସମସ୍ୟା ଭାର

ଲେଖା ହୋଇ ଥାଏ ଭାଗ୍ୟ ରେ ତାର ।