ଅମାବାସ୍ୟା

  

ସବୁ ଅନ୍ଧାରକୁ ସାଉଁଟିନେଇ-

ମୋ'ଭିତରେ ସାଇତି ରଖିଛି;

ତୁମ ଯେତେ ପାପ-କାଳିମାକୁ,

ମଥାନତେ ଜଡେଇଧରିଛି:

କଳଙ୍କଟେ ସାଜି....

ଅପବାଦେ ନିରତେ ମରୁଛି ।।

ସବୁ ଖୁସିଯାକ ବାଣ୍ଟିଦେଇ-

ଲୁହର ଗରଳ ପିଇଛି;

ତୁମ ଯେତେ ଦୁଃଖ ଯାତନାକୁ,

ମୋ'ହୄଦୟେ ଜାବୁଡ଼ି ନେଇଛି:

ପଥରଟେ ସାଜି....

ବଞ୍ଚିବାର ରାହାଟେ ଖୋଜୁଛି ।।

ସବୁ ଅପନିନ୍ଦାକୁ ସହିଯାଇ-

ନିରବରେ ତପସ୍ୟା କରିଛି;

ତୁମ ଯେତେ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାର ଦୂର ପାଇଁ,

ବିଭୁପଦେ ମିନତି କରିଛି:

ଅମାବାସ୍ୟାଟେ ସାଜି....

ପୁଣିଥରେ ଜହ୍ନକୁ ଡାକୁଛି ।।