କଲମ ଗର୍ବ କରେନି

କଲମଟି ଧରିଲେ ପ୍ରାୟ ସମସ୍ତେ ପାଗଳ

କବି,ଲେଖକ,ଗାଳ୍ପିକ ଆଉ ଅନ୍ୟମାନେ ବି

ଏକା ଏକା କେତୂ ଦୁଃଖ ଲେଖିଦିଏ

କାହା ଜୀବନରେ ସୁଖ ଭରିଦିଏ

ଆଉ କାହାକୁ ଜୀବନର ଅଧାରାସ୍ତାରେ

ବିକଳାଙ୍ଗ କରି ବସାଇଦିଏ ।

କଲମ!ବେଳେ ବେଳେ ଖୁବ୍ ହସାଏ

କନ୍ଦାଏ ଆଊ ଚାକିରିଆଙ୍କ ଗର୍ବ ଭାଙ୍ଗେ

କିନ୍ତୁ ସେ କେବେ ଗର୍ବ ଟିକେ କରେନି

କାହା ସହ ଅଶାନ୍ତି ବି ହୂଏନାହିଁ ॥

କଲମଟି ଖୁବ ସରଳ ,ନୀରିହ ଆଊ ଶାନ୍ତ

ସେ କେବେ ବି ଥକିଯାଏନି ବରଂ ଅନ୍ୟକୁ

ଲେଖି ଲେଖି ଖୁବ ଥକାଈଦିଏ ଆଊ ହସେ

ସେ ମୋର ଅତି ଆପଣାର ଆଉ ବିଶ୍ବାସୀ ବି ॥

କଲମ ଧରିଲେ ସତରେ ଅଫୁରନ୍ତ ଆନନ୍ଦ ଆସେ

ପ୍ରକୄୄୄୄୄୄୄତିର ସବୁଜିମା ଆଙ୍କିହୁଏ ତ ବେଳେ ବେଳେ

ପୁଣି ଆକାଶ ପବନ କଥା କହି ଗୀତ ଗାଉଥାଏ

ଆଉ ମୋତେ ଆନନ୍ଦେ ଝୁମି ଝୂମି ନାଚିବାକୁ କହେ ॥