କିଏ ସେ ନିର୍ଦ୍ଦୟ

ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟଟି ଭାଙ୍ଗିଗଲା ପରେ

ଆଉ ବା କି ଅଛି ମୋର

ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଅଛି କଅଁଳ ମନ ମୋ

ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଅଛି ଘର ।

କେତେ କାଠି କୁଟା ଏକାଠି କରି ମୁଁ

ସଜାଡିଥିଲି ଯେ ଘର

ସେ ସଜଡା ଘର ଅସଜଡା କରି

ଭାଙ୍ଗିଲା ଅଦିନ ଝଡ ।

ମନତଳେ ମୋର ସାଇତିଥିଲି ମୁଁ

ଛବିଟିଏ ଆପଣାର

ହଠାତ୍ ସେ ଛବି ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧ୍ୟାନ ହେଲା

କରିଦେଇ ମୋତେ ପର ।

ଆଖିର ଲୁହରେ ଭାସୁଛି ଆଜି ମୁଁ

ସାହାରା କେ ଆଉ ନାହିଁ

ଅସହାୟ ଏକ ଜୀବନ ବସିଛି

ମରଣର ପଥ ଚାହିଁ ।

ମରଣ ପଥରୁ ଟାଣିଆଣି ଯିଏ

ଜୀବନ ଦେଖାଇ ଥିଲା

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ହୋଇ ସେ ମରଣ ମୁହଁକୁ

ଆଜି ମୋତେ ଠେଲିଦେଲା ।