କି°କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଦେଖି ପ୍ରିୟ ପରିଜନ

ଦୁର୍ଗୁଣ ଦୁର୍ବ୍ୟବହାର

ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ ସେ ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ

ବଦ୍ଧମୂଳ ଅହଂକାର ।

ଅର୍ଥର ଲାଳସା ରୂପ ମୋହବଶେ

ପାଲଟି ଯାଆନ୍ତି ଅନ୍ଧ

ସ୍ୱାର୍ଥ ସିଦ୍ଧି ପାଇଁ ବିଚିତ୍ର ପ୍ରକୃତି

ପୟ ମୁଖ ବିଷ କୁମ୍ଭ ।

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଦାୟିତ୍ୱ

ମନରୁ ଯାଆନ୍ତି ଭୁଲି

ଉତ୍ତାର ହୁଅନ୍ତି ଉଦ୍ଧତ ସ୍ୱଭାବେ

ପ୍ରକୋପେ ଉଠନ୍ତି ଜଳି ।

ଆପଣା ଲୋକଙ୍କୁ ସାତପର ଭାବି

ଦେଇଥାନ୍ତି ନିର୍ଯାତନା

ଦେଖାଇ ହୁଅନ୍ତି କୋମଳ ମଧୁର

ହୃଦୟଟି ବିଷ ଭରା ।

କହନ୍ତି ନିର୍ଲଜେ ବୃଦ୍ଧ ମାତାପିତା

ରୁହ ଅନ୍ୟତ୍ର ପୃଥକ

ଦେଇଦିଅ ସବୁ ଧନ ଓ ସମ୍ପତ୍ତି

ସଞ୍ଚିଥିବା ଅର୍ଥ ଯାକ ।

ପରିଣତ କାଳେ ବୟବୃଦ୍ଧ ଜନ

ହୋଇଥାନ୍ତି ହନ୍ତସନ୍ତ

ଅଜାଗା ଘାଆକୁ ଦେଖି ହୁଏ ନାହିଁ

ଦେଖାଇ ହୁଏନି ସତ ।

ଘର ଢ଼ିଙ୍କି ଯଦି ପାଲଟେ କୁମ୍ଭୀର

ବାଡ଼ ଖାଇଯିବ ଖେତ

ଜୀବନ ହୋଇବ ନର୍କ ଦୁର୍ବିସହ

ଅଳ୍ପାୟୂଷ ସୁନିଶ୍ଚିତ ।

ଭସ୍ମାସୁର ପ୍ରାୟ ହୋଇ ବରପ୍ରାପ୍ତ

ଇତର ଉନ୍ମାଦଗ୍ରସ୍ତ

ପାଶୋରି ଯାଆନ୍ତି କିଏ ଭଗବାନ

ବୁଲାନ୍ତି ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ।

ଯେ ପକ୍ଷୀ ଯେପରି ବାନ୍ଧେ ସେହିପରି

ଦଳବଳ ବନ୍ଧୁ ସଖା

ସମ୍ପଦର ବେଳେ ଥାଆନ୍ତି ଦୁର୍ଜନେ

ବିପଦେ ନ ଥାଏ ଦେଖା ।

ଅସଭ୍ୟ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ କୁଶିକ୍ଷା ପ୍ରଭାବେ

ପାରିବାରିକ ସ°ସ୍କୃତି

ଦିନୁ ଦିନ ହୁଏ ନଷ୍ଟ ଅବକ୍ଷୟ

ଆର୍ଯ୍ୟ କି°କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସ୍ଥିତି ।

ନିଜେ ବଞ୍ଚିରହି ଅନ୍ୟେ ବଞ୍ଚାଇବା

ଅଟେ ଜୀବନର କଳା

ବୁଝେ ନାହିଁ ମୂଲ୍ୟ ଅଧମ ନିର୍ବୋଧ

କଳିକାଳ ଘୋର ଲୀଳା ।

ଜୀଇ ଥାଉ ଥାଉ ନ ମରୁ ମଣିଷ

ନଷ୍ଟଗତି ଦୁର୍ଭାବନା

ଈଶ୍ୱର କରନ୍ତୁ ସୁବୁଦ୍ଧି ବିଶ୍ୱାସେ

ସୁରକ୍ଷା ହେଉ ଦୁନିଆଁ ।