କେମିତି ଭୁଲିଲୁ ତୁ ସେ ପିଲା ଦିନ

କେମିତି ଭୁଲିଲୁ ତୁ ସେ ପିଲା ଦିନ

ତୋ ମନରେ ଥିଲା ଦିନେ ବାପା ମା ପ୍ରେମ

ଦୁନିଆରେ ପାଇଥିଲୁ ସକଳ ଖୁସି

କାନ୍ଧେ ବସି ଦେଖୁଥିଲୁ ଆକାଶ ଜହ୍ନ ।

ସ୍ବାର୍ଥ ପାଇଁ ଜଗତରେ ହେଲୁ ନିଷ୍ଠୁର

ମାଟିର ମଣିଷ ହେଇ ହେଲୁ ପଥର

ବାପା ମା'ଙ୍କ କଥା ଆଉ ମନେ ପଡେନା

ତୋ ହୃଦୟେ ଭରିଗଲା ଏମିତି ଘୃଣା ।

କାହିଁକି ତୁ ଦେଇଯାଉ ଏତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଆଖି ସାଜେ ଚିରସ୍ରୋତା ଲୁହ ଝରଣା

ଘରତୋଳି ସହରେ ତୁ ରହୁ ଖୁସିରେ

ଭୁଲିଗଲୁ ନିଜ ଭିଟାମାଟି ଠିକଣା ।

ଦୁଃଖ ସହି ଯିଏ ତତେ ଦେଇଛି ସୁଖ

କେମିତି ତୁ ଭୁଲିଗଲୁ ଆଜି ତା ମୁଖ

ଆଜିବି ସେ ଚାହୁଁଛି ତୋ ଶୁଭ ମଙ୍ଗଳ

ଆଜିବି ସେ ଚାହିଁଛି ତୋ ଫେରିବା ବାଟ ।

କେମିତି ତୁ ଭୁଲିଗଲୁ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

କାହିଁକିରେ ବାଛିନେଲୁ ନିଜର ସାର୍ଥ

ବାପା ମା'ଙ୍କ ପ୍ରେମ ଆଉ ମନ ଝୁରେନା

ମାୟା ମୋହ ଜାଳେ ଆଜି ହେଲୁକି ବଣା ।

ପାଠ ପଢି ସିନା ଭବେ ଓଠ ଚଢିଲୁ

ସେଥିପାଇଁ ମନରୁ କି ନିଚ ମଣିଲୁ

ଭୁଲିଗଲୁ ହୃଦୟରୁ ଅଭୁଲା ଦିନ

ବାପାମାଙ୍କୁ ଏ ଜୀବନେ କଣ୍ଟା ଭାବିଲୁ ।

ଯାହାପାଇଁ ଥିଲୁ ଦିନେ ମୋତି ମାଣିକ

ତା ଆଖିରେ ଭରିଦେଲୁ କିଆଁ ଲୋତକ

ଆଜି ତା ପାଇଁରେ ଟିକେ ବେଳ ମିଳେନା

ହସିଲେ ବି ଏ ମନରେ ଖୁସି ମିଳେନା ।

ନାତି ନାତୁଣୀ ସାଥେ ମୁଁ ନିତି ଖେଳନ୍ତି

ଗପ କହି ଗୀତ ଗାଇ ଦିନ କାଟନ୍ତି

ଦୁନିଆରେ ସବୁଠୁ ମୁଁ ଅଛି ଖୁସିରେ

ପରିଜନ ଲୋକଙ୍କଠୁ ନିତି ଶୁଣନ୍ତି ।

ଏ ସବୁ ତ ଏ ଜୀବନେ ସପନ ପ୍ରାୟ

ଡହଲ ବିକଲ ହୁଏ ବୁଢା ବୟସ

ପ୍ରେମକୁ ପଇସା ସାଥେ କଲୁ ତୁଳନା

ଏ ହୃଦୟ ଏକଥାକୁ ସହି ପାରେନା ।