ଜୟ କିଷାନ

ହିନ୍ଦୁ ଦେଶର ନାଗରିକ ସିଏ ,                     

ଜାଗ୍ରତ ସଦା କର୍ମେ,            

ପ୍ରଭାତ ହୋଇଲେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇ,                  

ବ୍ୟସ୍ତ ରୁହେ ପରିଶ୍ରମେ |           

ସରଳ ତାହାର ବେଶ ପୋଷାକ,                 

ଗାମୁଛା ଖଣ୍ଡିଏ ଧୋତି,             

ଲଙ୍ଗଳ ଜୁଆଳି ତାହାର ଅସ୍ତ୍ର,                    

ବଳଦ ତାହାର ସାଥୀ |            

ଖରାବରଷାକୁ ନାହିଁ ତାର ଡର,                    

ମୁଣ୍ଡରେ ଥିଲେ ତଲାରି,           

ଜଗତ ଯାକଙ୍କୁ ଯୋଗାଏ ଶସ୍ୟ,                   

ମୁଣ୍ଡ ଝାଳ ତୁଣ୍ଡେ ମାରି |           

ବଜ୍ର ଯେସନ ଶରୀର ତାହାର,                    

ସହେ ସେ ଶୀତ କାକର,          

ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟେ ଖାଦ୍ୟ ତାହାର,                   

ବଢ଼ି ବାଇଗଣ, ଶାଗ ପଖାଳ |       

ସିଏ ସିନା ଖଟେ ଜଗତ ପାଇଁ,                      

ତାପାଇଁ ନାହିଁ କା ଚିନ୍ତା,          

ଚଷା ପୁଅ ସିଏ, ଜମିକାଦୁଅରେ                     

ପକାଇ ଶସ୍ୟର ଯନ୍ତା |        

ତାହାରି ପାଇଁ ଶ୍ୟାମଳ ଦିଶେ,                     

ଧରଣୀ ବୁକୁ ସିନା,               

ଥୁଣ୍ଟା ଜମିରେ ପରିଶ୍ରମ କରି,                   

ଫଳାଇ ଥାଏ ସେ ସୁନା |           

ତା'ଶ୍ରମ ମୂଲ୍ୟ ନାହିଁରେ କିଛି,                   

ଜଗତର ପେଟ ଚିହ୍ନେ,              

ତା'ପେଟ ଯାଏ ହାତୁଟିଏ ପଶି,                 

କିଏ ସରି ତାର ଗୁଣେ |       

କ୍ଷୀଣ୍ଣଭିନ୍ନ ତାର ରୁଗଣ ଶରୀର,                 

ସବୁ ଆମରି ପାଇଁ,                

ସବୁ ଜୀବ ଅଟେ ତା'ପାଖରେ ଋଣୀ,              

ସେକଥା ବୁଝେନା କେହି |         

ଜାଗ୍ରତ ହୁଅ ମୋର ଦେଶବାସୀ,                

ସେଇ ତ ଆମ ଜୀବନ,              

ତାକୁ ଯଦି ଆମେ ହେଳା କରିଦେବା,            

ଅଚିରେ ହାରିବା ପ୍ରାଣ |             

ସେ ହିଁ ଆମରି ସମ୍ମାନସ୍ପଦ,                    

କର ତା'ର ଗୁଣଗାନ,               

ସବୁବେଳେ ଆମ ତୁଣ୍ଡେ ରହିଥାଉ,               

ଜୟ ବୀର କିଷାନ,                 

ତୁମକୁ ଶତ ପ୍ରଣାମ,                   

ବୋଲ ଜୟ କିଷାନ |