ଝୁଲଣ ରେ ମୋ ଗୋବିନ୍ଦ

ଗୋପ ପୁରେ ତୁମେ ଯେବେଆସିଥିଲ

ଦୁଃଖ ହରି ଥିଲ ସବୁ ଗୋପୀଙ୍କ ର

ଝୁଲଣ ରେ ଆଜି ବସିଛ ଠାକୁରେ

ଦୁଃଖ ହରିବ କି ମୋ ପରି ଦୁଃଖୀର ।

ସୁଖକୁ କେବେ ଚାହିଁ ନାହିଁ ମୁହିଁ

ତୁମ ବିନା ଆଉ କିଛି ଚାହିଁ ନାହିଁ

ଦୁଃଖ ନ ଚାହିଁଲେ ବି ଦୁଃଖ କୁ ପାଏ

ତଥାପି ଭରସା ତୁମ ପାଖେ ଥାଏ ।

ବନ୍ଦୀ ଗୃହେ ଯେବେ ନେଲ ଅବତାର

ବନ୍ଧନ ଖୋଲିଲା ବସୁଦେବଙ୍କର

ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୋଗେ ମୋର ଏ ଶରୀର

ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ରୁ କରିବ କି ପାର ।

ଯେତେ ଦିନ ମୁହିଁ ସଂସାରରେ ଥିବି

ତୁମ ନାମ ନୀତି ତୁଣ୍ଡ ରେ ଜପିବି

ତୁମ ବିନା ଆଉ କେହି ନୁହେଁ ମୋର

ଯାହା ମୁଁ ପାଇଛି ସବୁ ତ ତୁମର ।

ମାନ ରଖିଥିଲ ତୁମେ ସୁଦାମା ର

ଖୁଦ ଭଜା ଖାଇ କଲ ଆପଣାର

ତୁମେ ଦୀନବାନ୍ଧବ ସବୁ ଦୁଃଖୀଙ୍କର

କରୁଣା କରିବ କି ଦୁଃଖ ହେବ ଦୂର ।।