ଜହ୍ନ ରାତି

ରାତି ପର୍ବତରେ ଜହ୍ନ ହୋଇ

ତୁ ଯେବେ ଖେଳୁଥାଉ ଲୁଚକାଳି

ସେହି ବାଦଲ ମେଳରେ

ହାତ ଠାରି ଡାକିବାକୁ ମନ ହୁଏ ମୋର

ତୁ ଚାଲୁଥାଉ ଯେ ଚଲୁଥାଉ

କାଳେ ଝୁଣ୍ଟିପଡ଼ିବୁ

ଅଟକି ଯାଏ ମୁଁ ବରାବର ।

ଚହଟ ଚିକ୍କଣ ଆକାଶ

ଫୁଲେଇ ତାରାର ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ

ସୁଲୁସୁୁଲିଆ ପବନ ଡଙ୍ଗାରେ

କାତ ମାରୁ ଥାଏ ବେଶି ବେଶି

ଥାକିବାର ନାମ ନିଶାଣ ମୋର ତ ନଥାଏ

ଉନ୍ମାଦିତ ହୁଏ ମୁଁ ଅଧିକୁ ଅଧିକ ।

କାଲିପରି ଚାଲିଯିବ ଜହ୍ନରାତି

ସରିଯିବ ସବୁ ଦୁଃଖ ଅଭିମାନ

ରହିଯିବ ଭାବନା ତଳର ଗୀତି

ବଢୁଥିବ ଛାତି ତଳ ଭିତ୍ତି

ପଡୁଥିବ ମନେ ମୋର ବାରମାସି

ପ୍ରୀତିର ସଙ୍ଗୀତ 

ଆନମନା ହୋଇ ଖୋଜୁଥିବି

ସେହି ଜହ୍ନରାତି

ସେହି ଜହ୍ନରାତି ।